Όσοι δεν είναι "τίποτα",
έρχονται να πάρουν τα πάντα !!!
Προειδοποίηση στην κορυφή : όσοι δεν είναι τίποτα, έρχονται να πάρουν τα πάντα
Κείμενο και φωτογραφίες από τον Mauricio Alvarez.
Το κίνημα των Κίτρινων γιλέκων αυξάνεται όλο και περισσότερο. Λίγες μέρες πριν από μια τέταρτη μεγάλη επίδειξη, που προγραμματίζεται για το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018, οι ενέργειες πολλαπλασιάζονται σε ολόκληρη τη Γαλλία: οδοφράγματα, αποκλεισμοί πρατηρίων καυσίμων, επιχειρήσεις χωρίς χρέωση και ούτω καθεξής.
Παρά τις διάφορες προσπάθειες της κυβέρνησης να ποινικοποιήσει αυτήν την άνευ προηγουμένου κινητοποίηση πολιτών, το κίνημα εξακολουθεί να εγκρίνεται από περισσότερο από το 75% του γαλλικού πληθυσμού. Οι μαθητές του Λυκείου και τα συνδικάτα εντάσσονται σταδιακά στην κινητοποίηση και η πιθανότητα γενικής απεργίας ή πιθανής επανάστασης στοιχειώνει το μυαλό όλων.
Σε αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο, θα θέλαμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον αντίκτυπο αυτού του κίτρινου κινήματος για τη δημοκρατία. Το αληθινό.
"Μείωση των φόρων και των δασμών, δεν μπορούμε πλέον να το πάρουμε! Το κράτος είναι ένας ηλίθιος για τον τρόπο διαχείρισης των χρημάτων του γαλλικού λαού".
Αρχικά, ας επιστρέψουμε στην ετυμολογία της λέξης Δημοκρατία. Η λέξη προέρχεται από τον ελληνικό δήμο: τους ανθρώπους και τον κράτο: εξουσία, εξουσία. Επομένως, η δημοκρατία είναι το πολιτικό σύστημα στο οποίο η εξουσία κρατιέται ή ελέγχεται από τον λαό, χωρίς διάκριση με βάση τη γέννηση, τον πλούτο, την ικανότητα ... (αρχή της ισότητας).
Είναι προφανές ότι ακόμη και αν η δημοκρατία έχει τεθεί ως ιδανικό για να επιτευχθεί, έχει πάντα καταχραστεί σε όλη την ιστορία. Στο πλαίσιο αυτού του άρθρου, θα ήταν βαρετό να επιστρέψουμε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις από το παρελθόν για να καταδείξουμε αυτή τη δήλωση. Επομένως, ας επικεντρωθούμε κυρίως στην τρέχουσα κατάσταση.
Στις περισσότερες χώρες του κόσμου, η πιο κοινή μορφή κυβέρνησης είναι η ολιγαρχία, όπου η εξουσία προορίζεται για μια μικρή ομάδα ανθρώπων που αποτελούν μια άρχουσα τάξη. Στη Γαλλία, υπάρχει μια σαφής ακαδημαϊκή πορεία για τις μελλοντικές ελίτ. Αυτό εκτείνεται από τα γυμνάσια Henri IV και Louis Le Grand έως το École nationale d'administration και το Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών του Παρισιού.
Το αποτέλεσμα αυτού του ταξιδιού κλειστού κυκλώματος είναι η βαθιά αποσύνδεση μεταξύ της «χρυσής» ζωής των ηγεμόνων και εκείνων των πολιτών που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν.
Η επίδραση του καπιταλισμού στη δημοκρατία
Από την έλευση του καπιταλισμού τον 18ο αιώνα, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν μια ισχυρή επιρροή των βιομηχάνων και των ιδιοκτητών κεφαλαίων στις πολιτικές αποφάσεις τους. Μέχρι σήμερα, οι χώρες κυβερνούνται ως πραγματικές εταιρείες, όπου η κοινωνική πτυχή θεωρείται όλο και περισσότερο ως μια "παραμόρφωση" που πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος. Η ανάπτυξη, οι ισορροπημένοι προϋπολογισμοί, το χρέος, η φορολογία κ.λπ. είναι τα σημεία αναφοράς για τον σχεδιασμό στρατηγικών και προγραμμάτων πολιτικής. Επομένως, τα ανθρώπινα όντα και η φύση υποβαθμίζονται σε χαμηλότερο επίπεδο. Έχουν γίνει απλές ρυθμιζόμενες μεταβλητές.
Σύμφωνα με τα λόγια της Étienne Chouard, "Για 200 χρόνια, οι εκλογές επέτρεψαν στους πλούσιους να αγοράσουν ενέργεια (και επομένως να μην πληρώνουν πλέον φόρους, να ακολουθήσουν μια βιώσιμη πολιτική ανεργίας, χαμηλές αμοιβές και υψηλά κέρδη) και την αποκαλούν" κυβέρνηση'".
Η κυβέρνηση του λαού, από τον λαό, για τον λαό
Ο διάλογος μεταξύ ανθρώπων και κυβερνήσεων είναι σπασμένος
Σε πολλές χώρες του κόσμου, οι πολίτες δεν αισθάνονται πλέον εκπροσωπούμενοι από την πολιτική τους τάξη. Αυτή η αβάσιμη κατάσταση έχει προκαλέσει ήδη δημοφιλή κινήματα και εξεγέρσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου τα τελευταία χρόνια: μετα-εκλογικές διαμαρτυρίες στο Ιράν (2009), Αραβική Άνοιξη (2011), Επανάσταση Ομπρέλας στο Χονγκ Κονγκ (2014) κλπ.
Σε ορισμένες χώρες η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή. Επειδή οι ολιγάρχες επέλεξαν να καθιερώσουν «ισχυρότερα», ακόμη και ολοκληρωτικά καθεστώτα, προκειμένου να εξαλείψουν σταδιακά τη Δημοκρατία. Στο τέλος της ημέρας, γιατί πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για την εξυπηρέτηση του λαού εάν μπορεί να υποδουλωθεί;
Στη Γαλλία, εξακολουθεί να υπάρχει χρόνος για την προστασία της δημοκρατίας, ακόμη και αν φαίνεται βαθιά άρρωστη. Και αυτό είναι λογικό, διότι τα τελευταία χρόνια, από τον Νικολά Σαρκοζί στον Εμμανουήλ Μακρόνο μέσω του François Hollande, οι αποφάσεις και οι ομιλίες που είναι ασεβείς, αλαζονικές και περιφρονητικές προς τον λαό έχουν γίνει συνήθης.
Τρέξιμο προς τα πίσω
Ο Εμμανουήλ Μακρόν εκλέχτηκε το 2017 για να ενσωματώσει τη θετική αλλαγή, και αυτό με ένα κόμμα που βρισκόταν έξω από τα κομματικά τμήματα του "σωστού" ή "αριστερού". Ωστόσο, οι πολιτικές του έχουν επιδεινώσει μόνο την οικονομική και κοινωνική κατάσταση.
Επιπλέον, από την εκλογή του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος είναι γνωστός για την τέλεια εντολή του στη γαλλική γλώσσα και τη ρητορική, χρησιμοποίησε συνεχώς λέξεις και ποινές που κρίθηκαν απαράδεκτες από τους Γάλλους πολίτες. Ορίστε μερικά παραδείγματα:
- "Δεν θα δώσω τίποτα μακριά ούτε" στους τεμπέληδες ούτε στους κυνικούς "(1) και (2)
- Οι άνθρωποι που δεν είναι τίποτα "(1) και (2)
- «Περνάω στο δρόμο, σας βρίσκω δουλειά» (2)
- "Γαλάτες ανθεκτικοί στην αλλαγή" (2)
- "Βάζουμε ένα τρελό ποσό χρημάτων σε κοινωνικά οφέλη" (2)
- "Ο καλύτερος τρόπος για να αγοράσετε ένα κοστούμι είναι να εργαστείτε. "» (1)
- "Μερικοί άνθρωποι, αντί να κάνουν ένα μεγάλο χάος, θα ήταν καλύτερα να ελέγξουν αν μπορούν να βρουν δουλειά ..." (2)
Όσον αφορά τα μέτρα, αυτά δεν θα μπορούσαν να είναι λιγότερο δημοφιλή:
- Μείωση του επιδόματος στέγης (3)
- Η κατάργηση των επιδοτούμενων συμβάσεων (3)
- Το όριο ταχύτητας μειώθηκε στα 80 km / h σε δευτερεύοντες δρόμους (3)
- Μεταρρύθμιση της γαλλικής εταιρείας σιδηροδρόμων SNCF (3)
- Μετατροπή του φόρου αλληλεγγύης στον πλούτο σε "φόρο ακίνητης περιουσίας" (4)
Αυτά τα διαφορετικά μέτρα έχουν βαθμιαία εξαλείψει την εμπιστοσύνη των πολιτών στην κυβέρνηση, αλλά το τελευταίο άχυρο είναι αναμφισβήτητα το σχέδιο της κυβέρνησης να αυξήσει τους φόρους καυσίμων για άλλη μια φορά από τον Ιανουάριο του 2019. Αυτό το υπερβολικό μέτρο αποτελεί την αιτία ενός πρωτοφανούς κινήματος στην πρόσφατη γαλλική ιστορία: Γιλέκα.
Στο δεύτερο μέρος αυτού του άρθρου, θα αναλύσουμε πώς το Κίνημα των Κίτρινων Ζωνών θα μπορούσε να έχει θετικό αντίκτυπο στη Δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου