Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι είναι σκλάβοι, επειδή δεν ξέρουν να προφέρουν τη λέξη «όχι».
Ο Σαμφόρ αγαπούσε τους νέους κι ο ίδιος έφυγε νέος από τη ζωή (1740-1794).
Πρόλαβε όμως να εκφραστεί, να αμαρτήσει, να εξιλεωθεί. Ζωή συμπυκνωμένη.
Στα σαλόνια μιλούσε συχνά για τους νέους:
«Ο νέος με το που ενηλικιώνεται βρίσκει γύρω του ανθρώπους που θέλουν δήθεν να τον συμβουλεύσουν, να τον καθοδηγήσουν.
Από τον νέο, όμως, εξαρτάται πώς θα χειριστεί στη ζωή του.
Αν έχει χαρακτήρα υψηλόφρονα και θέλει να τον προστατεύουν τα ήθη του και μόνο, να μη ζητάει τιμές από τίποτε και από κανέναν, να τον καθοδηγούν οι αρχές του και να δέχεται συμβουλές από τα δικά του φώτα και το δικό του φυσικό, ανάλογα με τη θέση του, που την ξέρει καλύτερα από τον καθέναν, τότε μπορεί και να πουν ότι είναι πρωτότυπος, μοναδικός, αδάμαστος.
Αν όμως έχει φτωχό μυαλό, αν του λείπει η μεγαλοψυχία κι αν δεν έχει αρχές, αν δεν αντιλαμβάνεται ότι τον προστατεύουν, ότι θέλουν να τον καθοδηγήσουν, αν γίνει όργανο όσων πάνε να τον μεταχειριστούν, τότε είναι, όπως λέγεται, το «καλύτερο παιδί» (μετ. Παν. Κονδύλης, εκδ. Στιγμή).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου