Υπομονή......

Το καλύτερο αύριο δεν απέχει και πολύ !!!

Η ζωή, ακόμα κι αν τώρα δίνει την αίσθηση πως κάποιος της έχει πατήσει το κουμπί με το pause, δεν πρόκειται να σταματήσει. 

Και ο άνθρωπος  που είναι πάσα πιθανότητα το πιο προσαρμοστικό ον (δίνουμε σοβαρή μάχη με τις κατσαρίδες για την πρώτη θέση του βάθρου, αλλά αυτές δεν έχουν ... αεροζόλ !!!).

Η γη δε θα σταματήσει να γυρνά, το ανθρώπινο είδος δε θα εξαφανιστεί από τον πλανήτη, το απώτερο αύριο δε θα «περιλαμβάνει» μόνο αξιολάτρευτα δέντρα και συμπαθέστατα ζωάκια- όχι, θα είμαστε εδώ.

Αλλαγμένοι, έχοντας, θέλουμε να πιστεύουμε, πετάξει από πάνω μας τον αποκρουστικό μανδύα της μισανθρωπίας που σε πολλούς έχει γίνει δεύτερο δέρμα, με κοινωνίες πολύ πιο ισορροπημένες και όχι με τις σημερινές «αβαθείς» διαφορές μεταξύ των ατόμων που τις αποτελούν.

Όσο μαύρα και δυσοίωνα κι αν φαντάζουν τα πράγματα τώρα, όσο κι αν το έρεβος μοιάζει πως έχει πάρει το πάνω χέρι, πάντα στο τέλος του δρόμου θα υπάρχει ένα τηλαυγές φως που θα μας ζεσταίνει την ψυχή.

Ο Λουντέμης το εξήγησε μ’ έναν μελωδικά ποιητικό τρόπο αρκετά χρόνια πριν:

Υπομονή. Δεν τελείωσαν όλα.

Σ’ αυτή τη ζωή δεν τελειώνουν όλα.

 Ούτε σε μια μέρα. Ούτε σε μια ζωή.

Στην άκρη της νύχτας – για σε το λέω, απελπισμένε

στην άκρη της νύχτας, πάνω σε κάποιο κλαρί

κρέμεται μια ελπίδα…

Γι’ αυτό έλα, απελπισμένε του σήμερα, για σένα το λέμε: πιάσε το χέρι μας (μεταφορικά, μας έχει τελειώσει και το αντισηπτικό…) και ακολούθησέ μας.

Δεν ξέρουμε ακόμα το δρόμο, αλλά μαζί- εσύ, αυτός, εμείς, αυτοί- θα τον ανακαλύψουμε. 

Το καλύτερο αύριο δεν απέχει και πολύ, όσο περίεργο κι αν σου φαίνεται αυτό την εποχή του οικειοθελούς #μένουμεσπίτι.

Θα αντέξουμε.

Θα υπομείνουμε.

Θα προσαρμοστούμε.

Γιατί;

Γιατί στο τέλος, το ίδιο το υπέργηρο σκοτάδι θα προσβληθεί από κορωνοϊό και θ’ αφήσει την ακροτελεύτια πνοή του στα χέρια της νέας ανθρωπότητας.

Και, ξέρεις κάτι;

Θα είμαστε εκεί για να το θάψουμε για μια διευρυμένη αιωνιότητα.

Πηγή : menshouse.gr