Το ακούμε συνέχεια, αλλά τι..... είναι ???

Νεοφιλελευθερισμός…

Από τον ταξικό «αποστάτη»

Πολλά ακούγονται -ειδικά τα τελευταία χρόνια- για το νεοφιλελευθερισμό, στον οποίο έχει μπει με τα μπούνια και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά την άνοδό της στην εξουσία και κυρίως μετά την υπογραφή του 3ου μνημονίου. Τι όμως είναι «αυτό το πράμα», όπως ακούει πολλές φορές ο ταξικός «αποστάτης», από τους καναπεδάτους;

Ο νεοφιλελευθερισμός υπήρξε ένα από τα πιο περιθωριακά οικονομικά δόγματα (ακόμα και στους καπιταλιστικούς κύκλους), το οποίο, μετά την άνοδο στην εξουσία του Ρόλαντ Ρήγκαν στις ΗΠΑ και της Μάργκαρετ Θάτσερ στη Μεγάλη Βρετανία, άρχισε να παρουσιάζεται ως η τελευταία λέξη της οικονομικής επιστήμης. Επισήμως, έχει συνδεθεί με το «The Washington Consensus» και σε μεγάλο βαθμό έχει επηρεαστεί από την αυστριακή σχολή των οικονομολόγων (βλ. Ludwig von Mises, οικονομικός λιμπεραλισμός και λιμπερταριανισμός).

Βασικός στόχος ενός νεοφιλελεύθερου προγράμματος, για παράδειγμα ΟΛΩΝ των μνημονίων που συμφώνησαν, υπέγραψαν, ψήφισαν και εφαρμόζουν με σθένος ΟΛΕΣ οι μνημονιακές κυβερνήσεις, είναι η μείωση του οικονομικού ρόλου του κράτους, με:

• αποσύνδεση από το κράτος, τομέων της οικονομίας που παραδοσιακά ανήκαν σ’ αυτό, όπως η παιδεία, η υγεία, οι μεταφορές, τα δημόσια έργα, οι υποδομές, η ενέργεια, η στρατιωτική βιομηχανία κ.λπ. Σύμφωνα με τον κύριο εκφραστή του νεοφιλελευθερισμού, Μίλτον Φρίντμαν, μόνο οι δυνάμεις καταστολής (αστυνομικές, δικαστικές και παρόμοιες Αρχές) πρέπει να παραμείνουν στην άμεση σφαίρα επιρροής του κράτους,
• αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και ακύρωση των κοινωνικών κατακτήσεων(πρόγραμμα που επισήμως ονομάζεται: αναδιάταξη των δημοσίων προτεραιοτήτων των κρατικών δαπανών, μεταρρυθμίσεις, επιτελικό κράτος κ.λπ.),
• δημοσιονομική πειθαρχία (δηλαδή, λιτότητα, μνημόνια κ.λπ.)
• απορρύθμιση (π.χ., της κοινωνικής ασφάλισης, της αγοράς εργασίας, του κοινωνικού ιστού ή της οικογένειας με υφαρπαγή κατοικιών, εργαζομένους – λάστιχο, εργασιακή ανασφάλεια κ.λπ.),
• χαμηλότερη φορολογία του κεφαλαίου ως… κίνητρο για επενδύσεις και απελευθέρωση των επιτοκίων
• την άρση κάθε νομικού περιορισμού στην ασύδοτη δράση του κεφαλαίου,
• εκτεταμένες αποκρατικοποιήσεις / ιδιωτικοποιήσεις και εκποίηση του δημοσίουπλούτου,
• ανταγωνιστικές ισοτιμίες,
• ενίσχυση του ρόλου της ατομικής ιδιοκτησίας ως θεσμικά κατοχυρωμένου δικαιώματος (λέγε με, δηλαδή, και μεγάλο κεφάλαιο που στον τζόγο του νεοφιλελευρισμού βγαίνει κερδισμένο).

Αν όλα τα παραπάνω σας θυμίζουν τη μετάλλαξη των ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, τη ΝΔ, το… μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ και όλα τα κόμματα του μνημονιακούτόξου, (μέσα σε αυτά και η Χρυσή Αυγή που παίζει καθαρότατα παίγνια του συστήματος σωστά σας το θυμίζουν!

---

Για περισσότερα: «A short History of the Washington Consensus», Williamson, J. (2004), Institute for International Economics.

Πηγή : ergasianet.gr