Αρκεί να τηρηθούν ορισμένες προϋποθέσεις.

Μπορεί το πετρέλαιο να βγάλει την Ελλάδα από τη φτώχεια;

Πόσο πετρέλαιο έχει η Ελλάδα και τι οικονομικό όφελος θα μπορούσε να προκύψει από την εκμετάλλευσή του; Αυτό είναι ένα ερώτημα το οποίο έχει απασχολήσει τις εκάστοτε κυβερνήσεις που πέρασαν από τη χώρα αλλά η κινητικότητα που υπάρχει τον τελευταίο καιρό για τον κάδο της έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην Ελλάδα έχει οδηγήσει και άλλους να αναρωτιούνται τι συμβαίνει με το ελληνικό πετρέλαιο.

Διεθνείς αναλυτές βλέπουν καλές προοπτικές για την ελληνική οικονομία από την εκμετάλλευση του ελληνικού δυναμικού υδρογονανθράκων αρκεί να τηρηθούν ορισμένες προϋποθέσεις.

Όπως εκτιμά ο αναλυτής του oilprice.com, Viktor Katona, η ενέργεια μπορεί να διαδραματίσει ρόλο-κλειδί στην επανεκκίνηση της οικονομίας σε μια χώρα η οποία υποφέρει εδώ και οκτώ χρόνια από μέτρα αυστηρής λιτότητας.

Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελούν τα Ελληνικά Πετρέλαια, τα οποία, πηγαίνοντας αντίθετα στο ρεύμα, κατέγραψαν κέρδη.

«Όταν κάποιος σκέφτεται τις χώρες παραγωγής πετρελαίου, σπάνια εντάσσει σε αυτές και την Ελλάδα καθώς καλύπτει τις ανάγκες της για πετρέλαιο και φυσικό αέριο κυρίως από εισαγωγές ενώ παράγει ελάχιστες ποσότητες. Ωστόσο, οι προοπτικές των υπεράκτιων ερευνών είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστες καθώς δεν έχει υπάρξει εξορυκτική δραστηριότητα στην Ελλάδα από το 2005 καθώς οι επενδυτές στρεφόντουσαν σε άλλες περιοχές για να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους.  Παρ’ όλα αυτά οι επόμενοι μήνες και τα χρόνια που έρχονται θα σηματοδοτήσουν την απαρχή μιας νέας περιόδου. Απόδειξη των προοπτικών που έχουν τα σχετικά εγχειρήματα είναι η εμπλοκή ευρωπαϊκών κολοσσών όπως είναι ηTotal και η Repsol οι οποίες συνεργάζονται με τα ΕΛΠΕ και την Energean», σημειώνει ο Katona.

Ως προς τις περιοχές που παρουσιάζουν ενδιαφέρον, ο αναλυτής υποδεικνύει την περιοχή της Κέρκυρας, της Αιτωλοακαρνανίας και της Κρήτης. Ειδικά για την Κρήτη, σημειώνει ότι αυτή προσελκύει το επενδυτικό ενδιαφέρον χάρη στο αέριο που έχει βρεθεί στα ύδατα της Αιγύπτου και του Ισραήλ, κάτι που έκανε τις διεθνείς επιχειρήσεις να «κοιτούν» την Ανατολική Μεσόγειο. Όμως, όπως εκτιμά ο Katona, είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ποιές από τις μελλοντικές εξορύξεις θα αποφέρουν καρπούς καθώς η Δυτική Ελλάδα χαρακτηρίζεται από μεγάλα βάθη τα οποία είναι ως επί το πλείστον ανεξερεύνητα.

Στα πλεονεκτήματα των επενδύσεων στον κλάδο, ο Katona εντάσσει το σχετικά ευνοϊκό φορολογικό σύστημα το οποίο «δεν αποτελεί εμπόδιο παρά τη δύσκολη οικονομική κατάσταση. Οι επιχειρήσεις πρέπει να πληρώνουν 20% ειδικό φόρο εισοδήματος και 5% περιφερειακό φόρο», σημειώνει.

H κερδοφορία του κλάδου διύλισης θα μπορούσε να ενισχυθεί σημαντικά από μια εγχώρια παραγωγή, εκτιμά ο αρθρογράφος και συμπληρώνει ότι η παραγωγή στα τέσσερα διυλιστήρια είναι 32 εκατομμύρια τόνοι το χρόνο. «Ακόμη και αν αυτή η παραγωγή σημειώσει πτώση 1%-2% υπάρχει ακόμη περιθώριο για τα ελληνικά διυλιστήρια να σημειώσουν κέρδη καθώς έχουν στέρεες βάσεις στα Νότια Βαλκάνια, την Κύπρο και την Τουρκία», αναφέρει.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, η Ελλάδα θα πρέπει να διαχειριστεί με σύνεση τα εξορυκτικά της πλάνα σε πολιτικό επίπεδο.

Η πολιτική ελίτ θα πρέπει να απομονώσει τον τομέα έρευνας και παραγωγής υδρογονανθράκων από πολιτικές αναταραχές και πολιτικές μεταστροφές. 

Σύμφωνα με το άρθρο, πρώην πρωθυπουργοί της Ελλάδας και κυρίως ο Αντώνης Σαμαράς το 2012 είχαν δημιουργήσει μεγάλες  προσδοκίες  στην ελληνική κοινή όταν ανακοίνωσε ότι η Ελλάδα διαθέτει αποθέματα δισεκατομμυρίων δολαρίων έτοιμα να αποδώσουν καρπούς. 

Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν συνέβη και ο ελληνικός λαός συνέχισε να βρίσκεται αντιμέτωπος με νέους κύκλους λιτότητας.

Η απλοποίηση και η επίσπευση της αδειοδοτικής διαδικασίας και η διατήρηση σταθερού φορολογικού καθεστώτος κατά τη διάρκεια όλων των φάσεων έρευνας και παραγωγής είναι ό,τι καλύτερο μπορούν να κάνουν οι πολιτικοί, αναφέρει η σχετική ανάλυση.

Πηγή : http://www.insider.gr