Ψυχώσεις και διαταραχές της αντίληψης και της συνειδητότητας.

Το καινούργιο γεννήθηκε στις Πρέσπες

Το μεγάλο τραύμα στο σώμα του ελληνικού λαού που προκάλεσε η δεξιά παράταξη και οι ακόλουθοί της με αφορμή το Μακεδονικό δεν είναι μόνο ότι το δίχασε, αλλά και ότι μόλυνε ένα μεγάλο τμήμα του με το μεταλλαγμένο ιό του φόβου και της ακινησίας που οδηγεί σε ψυχώσεις και διαταραχές της αντίληψης και της συνειδητότητας.

Πρόκειται για την αποπροσωποποίηση (depersonalization) που συνίσταται στην στρεβλή αίσθηση πραγματικότητας, στη μεταβολή στις λειτουργίες της ταυτότητας, των μηχανισμών συνείδησης και της μνήμης. Έτσι, η παράλυση, η ακινησία που προκαλεί ο τρόμος γίνεται θανατηφόρα.

Αντίθετα, η ζωή ταυτίζεται με την κίνηση και η προσαρμογή στην πραγματικότητα με την εξέλιξη.

Η αποκάλυψη της πραγματικότητας κατά τη συζήτηση της πρότασης μομφής Μητσοτάκη-Σαμαρά δεν αφήνει περιθώρια ερμηνειών.

Όλη η παραμυθία Σαμαρά με την οποία ταυτίστηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέρρευσε.

Ο Κώστας Καραμανλής σύρθηκε σε μια δήλωση για να αποφύγει την διάσπαση της ΝΔ, η οποία μοιάζει πλέον αναπόφευκτη.

Η Γεννηματά είχε μια ευκαιρία να διασωθεί, αλλά προτίμησε να ακολουθήσει τον δρόμο των παραισθήσεων και της υστερίας.

Ο Θεοδωράκης κρατήθηκε θαρραλέα στο χώρο του πραγματικού, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ που ανήκε μέχρι χθες στο παλιό σύστημα, με την υπογραφή της συμφωνία στις Πρέσπες διεκδικεί θέση στο καινούργιο που έρχεται.

Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Νίκος Αλιβιζάτος που πήρε ξεκάθαρα θέση υπέρ της συμφωνίας, είπε ότι ικανοποιεί το 80% των ελληνικών θέσεων και ότι είναι αδιανόητα όσα λέγονται για ταπεινωτικό συμβιβασμό.

Έτσι, γίνεται στις διαπραγματεύσεις. Κάτι παίρνεις (80%) κάτι δίνεις (20%).

Από εκεί και πέρα, φροντίζεις να μην ενεργοποιηθούν, να μην εκφραστούν τα ακραία σενάρια των φοβικών. Αυτή η φροντίδα σε κάνει ζωντανό, δημιουργικό, δυνατό.

Ο κόσμος αλλάζει με αυξανόμενη ταχύτητα. Τα Βαλκάνια, η Ευρώπη, η Μεσόγειος επίσης.

Η ενδοσκοπική ενασχόλησή μας επί 9 χρόνια με την χρεοκοπία που προκάλεσαν τα κόμματα του παλιού καθεστώτος και της διαπλοκής και η άσκηση αντοχής του ελληνικού λαού στη λιτότητα, μας είχε παραλύσει.

Οι Πρέσπες καταγράφουν εθνική αυτοπεποίθηση, επιθετική προσαρμογή στην πραγματικότητα, υγεία και ζωντάνια.

Το «έθνος» των ζόμπι της δεξιάς που έχει ταυτιστεί στην ιστορία με τις εθνικές ήττες, είναι καταδικασμένο από την πραγματική ζωή. Το καινούργιο γεννήθηκε στις Πρέσπες.

Πηγή : extrapolation

Μάκης Ανδρονόπουλος

Ο Μάκης Ανδρονόπουλος (1955) είναι δημοσιογράφος, οικονομολόγος και συγγραφέας. Διετέλεσε διευθυντής σύνταξης επί σειρά ετών στη «Ναυτεμπορική», στον «Κόσμο του Επενδυτή», στην «Απογευματινή της Κυριακής» και αρχισυντάκτης στο «Κέρδος». Εργάστηκε ως οικονομικός συντάκτης στην «Καθημερινή», το «Έθνος», το «Ποντίκι» και παρουσίασε οικονομικές εκπομπές στα κανάλια ΜΕGA, TEMPO, 7X. Είχε μακρά συνεργασία με τα περιοδικά «Εικόνες», «ΕΝΑ», «Μάνατζερ», «Αγορά», «Τουρισμός», «Άμυνα & Διπλωματία», «Επιλογή», «Travelogue» και «HOT DOC». Δίδαξε δημοσιογραφία στα ΙΕΚ «Ακμή» και «Δομή», καθώς και στο «Εργαστήρι του ΑΝΤ1». Εργάστηκε επίσης στο χώρο της πολιτικής επικοινωνίας. Σήμερα ασχολείται με την συγγραφή και τα δύο blog του, το Extrapolation και το toneosyntagma.blogstop.gr. Έχει γράψει τα βιβλία: «Η Ελλάδα στο ντιβάνι – Διεργασίες ανατροπής γύρω από την ιστορία, τη γλώσσα και τα κοινωνικά στερεότυπα» (εκδ. Αλεξάνδρεια, 2011) με το οποίο ερευνά τους παράγοντες που επηρεάζουν την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων, «Το γερμανικό σύνδρομο – Η Ελλάδα και η Ευρώπη απέναντι στη γερμανική ιδιαιτερότητα» (εκδ. Ταξιδευτής, 2013) μια μελέτη για την έκφραση της γερμανικότητας μέσα στην ιστορία και στην τρέχουσα κρίση. Έχει μεταφράσει το φουτουριστικό μυθιστόρημα του Τσέχου συγγραφέα Γιαν Βάις «Το σπίτι με τα χίλια πατώματα» (εκδ. Οδυσσέας, 1982).