Ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας Αλφρεντ ντε Ζάγιας....

Μια «ανεπιθύμητη» φωνή στον ΟΗΕ. 

Οταν μια κυβέρνηση επιχειρεί πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου, κηρύσσεται οικονομικός πόλεμος για την ανατροπή της. 

Αλφρεντ ντε Ζάγιας

Πίσω από ένα προσεγμένο παπιγιόν κρύβεται μία από τις πιο ριζοσπαστικές φωνές που ακούγονται στους διαδρόμους των θεσμικών οργάνων του ΟΗΕ, στη Γενεύη και τη Νέα Υόρκη. Ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας για την προώθηση της δημοκρατικής και δίκαιης διεθνούς τάξης, Αλφρεντ ντε Ζάγιας, έχει μια μοναδική ικανότητα να εξοργίζει συναδέλφους του αλλά και κυβερνητικούς αξιωματούχους σε όλο τον κόσμο και να αποδομεί την κυρίαρχη αφήγηση των μεγαλύτερων ΜΜΕ του πλανήτη.

Αποστολή στη Γενεύη  

Oταν έφτασε στην αίθουσα, όπου θα δινόταν η συνέντευξη Τύπου, ήλπιζε να τη βρει γεμάτη δημοσιογράφους. Ηταν, άλλωστε, ο πρώτος ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ που είχε ολοκληρώσει μια αποστολή στη Βενεζουέλα από το 1996 και κουβαλούσε στις αποσκευές του μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία: είχε πείσει την κυβέρνηση στο Καράκας να απελευθερώσει μέλη της αντιπολίτευσης που κρατούνταν μετά τα βίαια επεισόδια του 2017. Στην αίθουσα, όμως, τον περίμεναν πέντε βαριεστημένοι δημοσιογράφοι, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν είχαν καμία πρόθεση να ακούσουν και πολύ περισσότερο να μεταφέρουν όσα είχε να πει.

Οταν τον συνάντησα, μερικές εβδομάδες αργότερα, στο σπίτι του (μια μικρή έπαυλη στην καρδιά της Γενεύης) ήταν ακόμη οργισμένος. Και ίσως είχε δίκιο. Οταν έρχονται στη Γενεύη στελέχη της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας ή όταν μια διεθνής ΜΚΟ καταδικάζει κάποια απόφαση του Καράκας, οι δημοσιογράφοι σχηματίζουν ουρές για να τους ακούσουν. «Υπάρχει διαπλοκή μεταξύ του Τύπου και ορισμένων μεγάλων ΜΚΟ, που εξυπηρετούν συγκεκριμένα λόμπι», μου εξήγησε ο Αλφρεντ ντε Ζάγιας.

Το συμπέρασμα από την αποστολή του, που με δυσκολία τροφοδότησε ορισμένα μονόστηλα στον διεθνή Τύπο, θα μπορούσε να συνοψιστεί σε μια φράση: «Στη Βενεζουέλα δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση και όσοι χρησιμοποιούν τον συγκεκριμένο όρο, το κάνουν για να προωθήσουν μια (εξωτερική) ανθρωπιστική επέμβαση».

Ο ντε Ζάγιας δεν αρνείται ότι η κατάσταση στη Βενεζουέλα είναι συχνά τραγική, με σημαντικές ελλείψεις τροφίμων και φαρμάκων, ούτε επιχειρεί να κρύψει τις αποτυχίες της κυβέρνησης, που όπως λέει «έχει πολλούς ιδεολόγους και ελάχιστους τεχνοκράτες». Πάντα, όμως, αναζητά τους πραγματικούς υπαίτιους: Τον διεθνή αποκλεισμό από τις ΗΠΑ, τον οικονομικό πόλεμο που έχουν κηρύξει γειτονικές χώρες και τη δράση καρτέλ, αλλά και ιδιωτικών εταιρειών που ελέγχουν το εμπόριο και τη διανομή τροφίμων και φαρμάκων.

Ο Αλφρεντ ντε Ζάγιας δεν είναι ο μοναδικός ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ που επιχειρεί να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά στους διαδρόμους των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη και τη Νέα Υόρκη. Πριν από μερικά χρόνια, ο Ρίτσαρντ Φολκ είχε χαρακτηρίσει τις ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα ως «εθνοκάθαρση» και «παλαιστινιακό ολοκαύτωμα», ενώ έκανε λόγο για ένα από τα μεγαλύτερα «εγκλήματα πολέμου» της ιστορίας. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο ισραηλινός Τύπος του είχε δώσει τον τίτλο του αντισημίτη -παραλείποντας φυσικά να σημειώσει ότι ήταν και ο ίδιος Εβραίος.

Αυτό που διαφοροποιεί όμως τον Αλφρεντ ντε Ζάγιας είναι ότι, εδώ και δεκαετίες, καταφέρνει να βρίσκεται σχεδόν ταυτόχρονα στα πιο θερμά μέτωπα του πλανήτη. Το 2004, όταν οι περισσότεροι συνάδελφοί του στον ΟΗΕ θρηνούσαν για την απόρριψη του σχεδίου Ανάν στο κυπριακό δημοψήφισμα, ο ίδιος δυσκολευόταν να κρύψει την ικανοποίησή του.

«Πώς θα μπορούσε κάποιος να ζητά από τους κατοίκους της μη κατεχόμενης Κύπρου», έγραφε σε μακροσκελή ανάλυσή του, «να ψηφίσουν ένα σχέδιο που απέρριπτε βασικές αρχές του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης των Η.Ε. και παραβίαζε θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου;»

Πολύ πιο πρόσφατα και λίγους μήνες πριν επισκεφθεί τη Βενεζουέλα, είχε καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ότι «θέτει τη δημοκρατία σε κίνδυνο» με την «εξοργιστική σιωπή που τηρεί απέναντι στους πολιτικούς κρατούμενους στην Καταλονία». Παρεμπιπτόντως, ο ίδιος θεωρεί ότι οι φυλακισμένοι στη Βενεζουέλα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν πολιτικοί κρατούμενοι, καθώς συμμετείχαν σε διαδηλώσεις με βίαια χαρακτηριστικά. «Εάν πετάς στην αστυνομία μολότοφ, πέτρες, σφαίρες ή ακόμη και ανθρώπινα περιττώματα, θα διωχθείς με βάση τον ποινικό κώδικα», μου εξηγεί.

Αντίθετα, συμπληρώνει ο ίδιος, «στην Καταλονία οι κρατούμενοι συνελήφθησαν για τις ιδέες τους και για την προσπάθεια διενέργειας ενός δημοψηφίσματος». Ο ίδιος άνθρωπος, λοιπόν, που προσπαθούσε να απελευθερώσει φυλακισμένους στη μακρινή Βενεζουέλα, απορεί γιατί η Ευρωπαϊκή Ενωση κλείνει τα μάτια της σε αυτό που χαρακτηρίζει πολιτικούς κρατούμενους στην καρδιά της Ευρώπης.

Ο Αλφρεντ ντε Ζάγιας κατάφερε να θεωρείται ένας από τους πιο «ενοχλητικούς» ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ -τίτλο τον οποίο κέρδισε με το σπαθί του.

Η συνέντευξη του Αλφρεντ ντε Ζάγιας είναι απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ Make the Economy Scream, που θα κυκλοφορήσει από την Infowar Productions -δημιουργό των ντοκιμαντέρ Debtocracy, Catastroika, Fascism Inc και This is not a coup. Για άλλη μια φορά, η παραγωγή στηρίζεται στην ενίσχυση των θεατών που μπορούν να γίνουν συμπαραγωγοί στη διεύθυνση maketheeconomyscream.com

http://www.efsyn.gr