Περί θυμού......

Μια ιστορία αστεία αλλά συνάμα διδακτική για τον θυμό.

Κάποτε, μια κοπέλα περιμένοντας την πτήση της στο αεροδρόμιο, σκέφτηκε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα και ταυτόχρονα ένα κουτί μπισκότα.

Κάθισε σε μια καρέκλα και άρχισε να διαβάζει. Δίπλα της καθόταν ένας κύριος ο οποίος διάβαζε ένα περιοδικό.

Αυτή πρόσεξε πως, για κάθε μπισκότο που έπαιρνε από τα μπισκότα της, ο κύριος δίπλα της έπαιρνε κι αυτός ένα από τα μπισκότα της. Ενοχλήθηκε αυτή, πολύ. Όμως έμεινε σιωπηλή.

Αυτό συνεχιζόταν μέχρι που έμεινε μόνο ένα μπισκότο. Ήταν αρκετά νευριασμένη αλλά πάλι δεν είπε τίποτα. Αναρωτήθηκε τι θα έκανε ο κύριος τώρα που έμεινε ένα μόνο μπισκότο.

Αυτός, πήρε το τελευταίο μπισκότο. Το έκοψε στην μέση προσφέροντας της το μισό. Να πάρει και το τελευταίο μπισκότο και μάλιστα να το τεμαχίσει στα δύο και να της προσφέρει το μισό, λες και ήταν δικό του; Αυτή θύμωσε πάρα πολύ και καθώς ήταν θυμωμένη πήρε το βιβλίο της και πήγε στην αίθουσα επιβίβασης.

Αργότερα, μέσα στο αεροπλάνο θυμήθηκε τα γυαλιά της. Άνοιξε την τσάντα της και προς μεγάλη της έκπληξη είδε το πακέτο με τα μπισκότα της ανέγγιχτο. Αισθάνθηκε μεγάλη ντροπή που ένοιωσε θυμό πριν. Γιατί θύμωσε; Για κάτι που δεν ήταν δικό της; Κανονικά, αυτός θα έπρεπε να θυμώσει. Κι΄ όμως, αντί αυτού, μοίρασε το τελευταίο του μπισκότο μαζί της.

Τώρα; Πως θα ζητούσε συγνώμη; Από ποιον να ζητούσε συγνώμη; Ο κύριος ήδη είχε φύγει. Αυτός, καθ΄ όλη την διάρκεια της κοινής τους μοιρασιάς είχε προσέξει πως αυτή ήταν θυμωμένη. Ο λόγος του θυμού ήταν άγνωστος για αυτόν. Ήρεμα, πρόθυμα μοίραζε τα μπισκότα του μαζί της. Και αυτή; Θύμωνε, έβραζε μέσα της από θυμό. Λίγο ήταν και θα εκτόξευε λόγια άπρεπα. Κι αν φώναζε; Αν έβριζε; Αν ξεστόμιζε οποιαδήποτε άπρεπη λέξη;

Πολλές φορές θυμώνουμε και εκνευριζόμαστε. Αυτό για μας είναι πολύ εύκολο. Όμως, θα έπρεπε άραγε να θυμώνουμε ή άδικα έχουμε θυμό μέσα μας; Μήπως θυμώνουμε χωρίς λόγο ή θυμώνουμε επειδή νομίζουμε πως οι άλλοι μας αδικούν ενώ είναι αθώοι; 

Για αυτό:   

                    Θα πρέπει να ήμαστε ήρεμοι και να συγκρατούμε  τον θυμό μας.

 

                    Τον θυμό της νύχτας να τον κρατούμε για το πρωί  όταν θα είμαστε νηφάλιοι από τον θυμό.

                    Να μπαίνουμε στην θέση του άλλου και να                                σκεφτόμαστε 

γιατί κάνει αυτό που κάνει.

                    Να σκεφτόμαστε ποιος είναι ο πραγματικός λόγος  που μας έκανε να θυμώσουμε.

                    Να βρίσκουμε λύσεις για το πρόβλημα μας τέτοιους ούτως ώστε να μην μετανιώνουμε αργότερα για                           αυτά που είπαμε ή κάναμε.

                    Θα πρέπει να μην είμαστε απερίσκεπτοι,                                      επιπόλαιοι. Την ώρα του θυμού μπορεί να πούμε λόγια που δεν πρέπει και έτσι, να χάσουμε μια καλή  φιλία ή ένα αγαπημένο πρόσωπο. 

                    Την ώρα του θυμού συνήθως χάνουμε τον έλεγχο.  Έτσι, είναι καλύτερα να μην πούμε τίποτα εκείνη                         την στιγμή. 

                    Θα πρέπει να ακούμε τι θέλει να μας πει ο άλλος                           όταν θα είμαστε ήρεμοι. Δεν πρέπει να τον                                     αποφεύγουμε. Θα πρέπει να του δίνουμε μια                                 ευκαιρία για να πει αυτό που θέλει να μας πει.

                    Ο θυμός είναι φυσιολογικό συναίσθημα. Όμως, θα                       πρέπει να μάθουμε να τον ελέγχουμε.

Αχτίδα Φωτός