Επιστροφή στους καφενέδες !!!
Ο καφενές του χωριού, ο καφενές της γειτονιάς. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος του Μεσόγειου που αποζητά τη συντροφιά, την αποφόρτιση, να βγάλει από μέσα το κουτσομπολιό, τη χαρά και τον πόνο του, παρέα με έναν καφέ ή ένα τσίπουρο, να επιστρέψει σπίτι ανάλαφρος και καινούργιος, να γυρίσει τη βαριά σελίδα της επόμενης μέρας.
Ο καφενές είναι η ψυχοθεραπεία που δεν μελέτησαν ποτέ ο Γιουνγκ και ο Λακάν, ψυχικό γιατροσόφι δοκιμασμένο στους αιώνες !!!
Τότε που όλοι νομίσαμε πως πλουτίσαμε κι έπρεπε να τρώμε μόνο σούσι, τον απαρνηθήκαμε (μετά βδελυγμίας), αφήσαμε τα παππούδια να κρατήσουν τα μπόσικα, για να μην πεθάνει κάτω από τη σκόνη του χρόνου.
Λίγο τα Εξάρχεια αντιστάθηκαν, λίγο κάτι φοιτητογειτονιές απανταχού της Ελλάδας. Μετά ήρθε η φτώχεια που θέλει καλοπέραση, το ουίσκι και η βότκα έγιναν ρακές, ρακόμελα, τσίπουρα και ουζάκια, δειλά-δειλά οι νεόπτωχοι απενδυθήκαμε την κυριλέ σοβαροφάνεια, περάσαμε το κατώφλι του καφενέ, ο οποίος μας είδε πολυπληθείς και πήρε τα πάνω του, άρχισε να ανθίζει και να λουλουδίζει, να ξεφυτρώνει παντού, γεμίζοντας τις γειτονιές.
Ο νέος καφενές είναι ενίοτε συνεταιριστικός, εναλλακτικός, μαγειρεύει κάπως αλλιώς τον μεζέ του, βάζοντας λίγο δημιουργικό αλατοπίπερο, παίζει ρεμπέτικα ανακατεμένα με Μαραβέγια, Μποφίλιου, Πιαφ και Δανάη, δεν απευθύνεται πια στον παππού αλλά στον εγγονό, δεν ρωτάει ηλικίες, έχει σελίδα στο fb, στρώνει και κανένα live όποτε προκύψει.
Η ψυχή του, όμως, παραμένει παλιά. Το ίδιο βαθύτερο νόημα. Με άλλα ρούχα και άλλα μαλλιά. Κάτι σαν εκκλησία. Της Καρδιάς και του Δήμου.
Έχω ένα καφενέ
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
1η ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
Έχω ένα καφενέ
στου λιμανιού την άκρη
τον έχτισε το δάκρυ
αυτών που μένουνε
και περιμένουνε
Έχω ένα καφενέ
που ακούει όλο τα ίδια
για μπάρκα και ταξίδια
αυτών που μένουνε
και περιμένουνε
Έχω ένα καφενέ
ένα παλιό ρημάδι
αχ να ‘τανε καράβι
γι αυτούς που μένουνε
και περιμένουνε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου