44 Χρόνια από την πυρκαγιά στον Παρνασσό
Η
Από εκεί προχώρησε προς τα επάνω, αριστερά από το Κεφαλόβρυσο.
Αμέσως κάτοικοι που ήταν κοντά και λίγοι δασικοί υπάλληλοι, προσπάθησαν να την σβήσουν.
Παράλληλα κινητοποιήθηκαν πολλοί Σουβαλιώτες και δυνάμεις της δασικής υπηρεσίας.
Στις 21 Αυγούστου, ημέρα Κυριακή, η φωτιά επεκτάθηκε σε πυκνό δάσος και παρά την επέμβαση πυροσβεστικού αεροσκάφους δεν μπόρεσε να την καταστείλει.
Η Δευτέρα 22 Αυγούστου, ήταν η πιο δραματική μέρα.
Λίγο μετά το μεσημέρι η φωτιά φούντωσε αστραπιαία και απλώθηκε προς τις ψηλές βουνοπλαγιές με άμεσο κίνδυνο για την Πολύδροσο.
Ξαφνικά, ο αντίθετος ισχυρός άνεμος, άλλαξε την πορεία και την έφερε προς την μεριά της Αμφίκλειας με τρομακτική ορμή κατάκαψε το δάσος του Δαδιού, τις εγκαταστάσεις της Παιδούπολης και έφτασε ως το μοναστήρι που σώθηκε με υπεράνθρωπες προσπάθειες των κατοίκων και της πυροσβεστικής και δασικής υπηρεσίας.
Κάηκε όμως μια μοναχή στο μοναστήρι.
Παραθεριστές και κάτοικοι της Άνω Σουβάλας εγκαταλείπουν τα σπίτια τους.
Φλέγεται όλη η περιοχή και κινδυνεύει και το κάτω χωριό.
Κατάκοποι και άυπνοι οι Σουβαλιώτες μετακινούνται στη ΄΄μεγάλη ράχη΄΄, προς τη μεριά του Δαδιού για να δώσουν μάχη με τη φωτιά και να σώσουν το χωριό τους.
Αποτελεσματική η επέμβαση των κατοίκων, δασικών υπαλλήλων, ανδρών του Στρατού, χωροφυλακής και πυροσβεστικού σώματος.
Την Τρίτη 23 Αυγούστου το πρωί, η φωτιά έχει περιοριστεί, στον κλείδωνα, στην κορομηλιά προς το Δαδί και ευτυχώς δεν φύσηξε δυνατός αέρας.
Αλλά και ο μηχανισμός για την κατάσβεση ήταν σε άμεση ετοιμότητα. Από την Απάνω Σουβάλα συντονίστηκε όλη η προσπάθεια.
Η πιο κοντινή εκδοχή για τα αίτια της φωτιάς είναι ότι κάποιος ασυνείδητος πέταξε στην περιοχή της Μουτσάρας αποτσίγαρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου