Που οδεύομεν ???

Η Αριστερά μπορεί να νικήσει το φασισμό;

Βγήκαν από τα λαγούμια τους, κρυμμένοι επί χρόνια. Οι συνθήκες κρίνονται ώριμες, εν απουσία συγκροτημένου αριστερού πόλου, τόσο στην Ευρώπη, όσο και παγκόσμια. Ο λόγος για τα ακροδεξιά και τα νεοναζιστικά κόμματα που όσο περνά ο καιρός διευρύνουν την επιρροή τους στην παγκόσμια κοινότητα των πολιτών.

Η οικονομική κρίση, η λιτότητα που επελέγη ως ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος για την αντιμετώπιση της και έχει αυξήσει θεαματικά τις προϋπάρχουσες κοινωνικές ανισότητες, το μεταναστευτικό και άλλα κακώς κείμενα του καπιταλισμού, απόρροια των αντινομιών του, διαμορφώνουν το πρόσφορο έδαφος για να ξαναζωντανέψει ο εφιάλτης που ορίζεται από τα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου.

Στην Ελλάδα, η δίκη της Χρυσής Αυγής, δεν θα έχει ολοκληρωθεί όποτε και αν γίνουν εκλογές εντός του επόμενου έτους. Θα οδηγηθούμε σε εκλογές, χωρίς να έχει υπάρξει δικαστική απόφαση για τη δράση της στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, για γεγονότα, όπως, καταδίωξη και  ξυλοδαρμοί μεταναστών, κ.α  και θα συνεχίσει για μακρύ χρονικό διάστημα να αντιμετωπίζεται ως πολιτικό κόμμα με παρουσία στο Κοινοβούλιο.

Την ίδια ώρα, στη Γερμανία, στη Γαλλία, στη Ιταλία, στην Αυστρία, στις χώρες του Βίζεγκραντ, προσφάτως στη Βραζιλία και σε χώρες στον παγκόσμιο χάρτη, που ενδεχομένως δεν έχουμε ακόμη διαπιστώσει την επίδραση μισανθρωπικών αντιλήψεων, τα φασιστικά και νεοναζιστικά πολιτικά σχήματα ενδυναμώνονται. Στερούν  πόντους από την ήδη λαβωμένη δημοκρατία, λόγω της υποδούλωσης της στις αγορές, δηλαδή, στους ισχυρούς παράγοντες της διεθνούς οικονομίας που κρατούν τα σκήπτρα της παγκόσμιας διακυβέρνησης. 

Οι κοινωνίες ξεχνούν εύκολα, τα συντρίμμια που άφησαν πίσω τους ο Α΄και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, τον πόνο και το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων με πρωταίτιους το φασισμό και τον ναζισμό.

Σε εποχές οικονομικής κρίσης, οι πολίτες έντονα συντηρητικοποιούνται. Στην πρόσφατη οικονομική κρίση, η οποία δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί, οι πολίτες βρίσκονται υπό την ασφυκτική πίεση της λιτότητας, της κατάργησης εργασιακών δικαιωμάτων, και άλλων δεινών, με συνέπεια η ανασφάλεια να βαθαίνει, ο φόβος για το μέλλον να μεγαλώνει. Μαζί τους, μεγαλώνει η ανάγκη να αλλάξει άμεσα η πολιτική που καταδυναστεύει τη ζωή τους.

Προκειμένου να ικανοποιηθεί αυτή η ανάγκη, τείνουν όλο και περισσότεροι πολίτες να πιστέψουν σε ευχολόγια πολιτικών, ανέξοδα λόγια και υπεραπλουστεύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης, του μεταναστευτικού, κ.α, χωρίς να ενδιαφέρει, η αιτία της πρόκλησης των προβλημάτων αυτών.

Σημαντικό στην περίπτωση αυτή είναι ότι διαφεύγει της προσοχής των πολιτών με αυτό το σκεπτικό, πως οι  λαϊκιστές πολιτικοί που επιδοκιμάζουν στην κάλπη, αποτελούν μέρος ενός συστήματος που οι ίδιοι οι πολίτες απεχθάνονται και για αυτό θέλουν να αλλάξουν, επιλέγοντας, όμως, για την αλλαγή αυτή συμμετέχοντες στη δημιουργία του, ή στη διαιώνιση του με ακόμα χειρότερα αποτελέσματα για τις ζωές τους.

Ο Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, η Μαρί Λεπέν στη Γαλλία, ο Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, ο Σεμπάστιαν Κούρτς στην Αυστρία, ο Βίκτορ Ορμπάν στην Ουγγαρία, ο Ζαϊρ Μπολσονάρο στη Βραζιλία, είναι παραδείγματα πολιτικών που μας γυρνούν πολλά χρόνια πίσω στην πολιτική ιστορία. Τότε που η βία ήταν όπλο στα χέρια των πολιτικών, η μισαλλοδοξία και η εχθρότητα σε ό,τι διαφορετικό με τις απόψεις των κυβερνώντων, αποτελούσαν κεντρική πολιτική. Τα συμφέροντα των ελίτ κυριαρχούσαν πλήρως και διαμόρφωναν την πολιτική των κυβερνήσεων.

Η Αριστερά δεν κατάφερε στο παρελθόν να ορθώσει ανάστημα απέναντι στο μίσος για τον άνθρωπο και τις αξίες του που ενθυλακώνει στην ιδεολογία του ο φασισμός και ο ναζισμός. Τώρα που αρχίζει να διαγράφει την πορεία της στην Ελλάδα, στην Ισπανία και την Πορτογαλία, οφείλει να εναντιωθεί στο φασισμό και το ναζισμό, τα πλέον απάνθρωπα πολιτικά συστήματα. 

Δεν αρκούν οι από κοινού λόγοι, συνεδριάσεις, διακηρύξεις των Αριστερών κομμάτων κατά της κοινωνικής λαίλαπας που θα σημάνει η διαφαινόμενη ισχυροποίηση αυτών των ιδεολογιών για ολόκληρο τον κόσμο. Χρειάζεται άμεσα πολιτική δράση. Είναι αδήριτη ανάγκη, η ανάπτυξη πολιτικών με επίκεντρο τον άνθρωπο και εντατικός αγώνας για την  επούλωση των πληγών που άνοιξαν οι ακραιφνείς νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη και όχι μόνο. Οι πολίτες να διαπιστώσουν στην πράξη τις ωφέλειες για τη ζωή τους με την Αριστερά στο τιμόνι της διακυβέρνησης. Τότε, θα περιοριστεί μεγάλο μέρος του χώρου που ανακαταλαμβάνει μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η ακροδεξιά και ο ναζισμός.

Η ήττα του φασισμού και του ναζισμού αποτελεί στο παρόν μία από τις πλέον βασικές προτεραιότητες και προκλήσεις της Αριστεράς.  

Πηγή : http://www.efsyn.gr