Mπορούμε και πρέπει να αποτρέψουμε την καταστροφή.......

Όχι στη φιέστα της ΓΣΕΕ για την «κοινωνική συμμαχία»

(άρθρο του Παπαδημητρίου Σωτήρη, εργάτη-αγωνιστή)

( προσθήκη φωτό από pafsilipon )

Πέρασε και η 4η Αξιολόγηση με τα 88 φαρμακερά “προαπαιτούμενα”. “Βουρ, τώρα  για την έξοδο από τα μνημόνια”, θριαμβολογεί με τυμπανοκρουσίες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τα τύμπανα, όμως, χτυπούν για τα πανηγύρια; Ή είναι τύμπανα κλιμάκωσης του ταξικού πολέμου; Θα επρόκειτο για φάρσα, εάν δεν ήταν προαναγγελία  νέας τραγωδίας. Η κυβέρνηση  ισχυρίζεται ότι φάγαμε τον γάιδαρο κι απομένει η ουρά. Η Δεξιά του Κούλη και του Άδωνη από την άλλη, λέει ότι πάμε για τέταρτο μνημονιακό γάιδαρο, ενώ η ΝΔ  θα ήθελε στην θέση του ΣΥΡΙΖΑ να μπει ο δικός της, νεοφιλελεύθερος εθνικόφρων Βουκεφάλας. Και σαν να μην έφταναν  αυτά τα κωμικοτραγικά, τα αφεντικά σκουντήσανε και ξύπνησαν από τον μόνιμο ύπνο τους καρεκλοκένταυρους της ΓΣΕΕ και της  ΑΔΕΔΥ να σκαρώσουν μαζί τους “Κοινωνική”, λέει, “Συμμαχία” και να ξεκουνηθούν σε “εθνική δράση” στις 30 Μαΐου, “Ξυπνάτε γιατί χανόμαστε!”.

Κι ο λαός; Οι εργάτες κι οι καταστραμμένοι βιοπαλαιστές; Γιατί να πανηγυρίσουν;  Σε τι να ελπίσουν; Η 4η “αξιολόγηση” σημαίνει , πρώτα και κύρια, νέα, τρίτη, άγρια  περικοπή των συντάξεων από 1/1/19( ή και πιο πριν , όπως απαιτεί το ΔΝΤ) με την πλήρη κατάργηση του ΕΚΑΣ, κατάργηση της λεγόμενης “προσωπικής διαφοράς” του νόμου Κατρούγκαλου  και νέο συνολικό υπολογισμό των συντάξεων προς τα κάτω. Η σφαγή των συνταξιούχων, συνοδεύεται από την κλιμάκωση της φοροαφαίμαξης με μείωση του αφορολόγητου από 8.600 σε 5.600 ευρώ. (Ξεχάστε ότι ο Τσακαλώτος  “φοβέριζε” πως “θα παραιτηθεί” αν το αφορολόγητο μειωθεί κάτω από τα ...10.000;). Φυσικά μαζί με τα νέα δεινά , διατηρούνται και όλα τα παλιά. Συνεχίζονται, τα  προηγούμενα μνημονιακά μέτρα, το ξεπούλημα του δημοσίου, οι πλειστηριασμοί της λαϊκής κατοικίας κλπ, που μετά τον Αύγουστο  θα παγιωθούν ως “η νέα κανονικότητα”.  Κι αυτή η κανιβαλική “κανονικότητα” θα πρέπει να συνεχιστεί- λένε-  γενεές γενεών μέχρι να αποπληρωθεί το τερατώδες μη βιώσιμο χρέος. Σαν να μην αρκούν αυτά τα αρκούντως εφιαλτικά, “έξοδος στις αγορές” θα σημαίνει πτώση στο νέο γκρεμό που ανοίγει η επερχόμενη επιδείνωση της  παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

Έτσι λοιπόν η «απεργιακή φιέστα», της 30 Μάη, δεν εντάσσεται στις καθιερωμένες απεργιακές τουφεκιές των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, σαν αυτές που εξάγγειλαν τα τελευταία 8 χρόνια της κρίσης για να εκτονώσουν την αγανάχτηση των εργατών (εκτός από τις πρώτες μια, δυο απεργιακές κινητοποιήσεις, όλες οι άλλες υποχρεώθηκαν κάτω από την πίεση του κινήματος να τις αποφασίσουν, ενώ ταυτόχρονα σαμπόταραν με κάθε τρόπο την αποτελεσματικότητα τους). Οι επιδιώξεις της “απεργίας” αυτής, κρύβονται στο μνημόνιο συναντίληψης των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, με τους επαγγελματικούς φορείς του κεφαλαίου και των μικροαστικών στρωμάτων, στο πρόγραμμα της λεγόμενης  "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ". Δηλαδή καλούν τους εργάτες να αγωνιστούν για την «σωτηρία» του Ελληνικού καπιταλισμού. Ουσιαστικά να συνεχίζουν να πληρώνουν την χρεοκοπία του.

Για τι συμμαχία πρόκειται; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μικροαστικά στρώματα συνθλίβονται από την κρίση και τα πιο φτωχά από αυτά, βρέθηκαν σε αγώνες και σε ορισμένες περιπτώσεις στο πλευρό της εργατικής τάξης. Αλλά το να παλέψουν οι εργάτες με σημαία τις αυταπάτες που  καλλιεργούν  οι καρεκλοκένταυροι της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ–ΔΑΚΕ–ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), στο πρόγραμμα της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ που προτείνουν, είναι ένα  καινούργιο βήμα στην ταξική συνεργασία με τα αφεντικά, που υπηρετούν πιστά, είναι μια νέα προδοσία. Γιατί η λεγόμενη ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ είναι μια παγίδα, ένα σχέδιο υποταγής της εργατικής τάξης αλλά και των μικροαστικών στρωμάτων στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, για τη δημιουργία κλήματος συναίνεσης στην “εθνική ενότητα”.  Δηλαδή ζητούν: ειρήνη με τα αφεντικά  και την ΕΕ και αποδοχή του πολέμου υπέρ του ΝΑΤΟ, των  εταιρειών πετρελαίου και του ντόπιου κεφαλαίου στην φλεγόμενη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Ζητούν να αποδεχτούμε σαν  εργατική τάξη τις πολιτικές κοινωνικού κανιβαλισμού που εφαρμόζει το καπιταλιστικό σύστημα για την «σωτηρία» του. Πολιτικές που κατάστρεψαν την Ελλάδα, οδήγησαν σε νέα χρεοκοπία την Αργεντινή και την γειτονική μας Τουρκία σε οικονομική κατρακύλα. Ζητούν ακόμα πάρα πέρα να μας δέσουν στο άρμα της εγκληματικής συμμαχίας  της κυβέρνησης Τσίπρα με τον Νετανιάχου (τον σφαγέα της Γάζας),  να μας ρίξουν στο χάος της Μέσης Ανατολής, με  τις προβοκάτσιες Τραμπ κατά του Ιράν και των Παλαιστινίων. 

Αυτές οι προοπτικές από μόνες τους πρέπει να πείσουν και τον πιο δύσπιστο για  το τί σημαίνει η «σωτηρία» που προωθεί η αντικοινωνική "Κοινωνική Συμμαχία".

Η νέα βουτιά στην ταξική προδοσία λοιπόν, γίνεται 3 μήνες μετά την άρνηση των συγκεκριμένων ηγεσιών να παλέψουν ενάντια στη σφαγή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων (δικαίωμα στην απεργία κ.λπ.), και την ώρα που τα τύμπανα του πολέμου καλούν σε εθνική ενότητα. Την ώρα που η κατοχύρωση της «μεσιτείας» των Ελλήνων και Τούρκων κεφαλαιοκρατών, στα κοιτάσματα φυσικού αερίου στο Αιγαίο και τη νότιο-ανατολική Μεσόγειο, απειλεί με νέο μακελειό τους δυο λαούς και με ευρύτερη ανάφλεξη όλη την περιοχή.

Κανένα συμφέρον δεν έχουν οι εργάτες να στηρίξουν ένα τέτοιο εφιαλτικό μακελειό που κρύβει πίσω της αυτή η αντικοινωνική "Κοινωνική Συμμαχία".

Απ’ αυτήν την άποψη, υποστηρίζω το σχέδιο δράσης των Πρωτοβάθμιων Σωματίων ενάντια στην αντιλαϊκή “Κοινωνική Συμμαχία”. Σχέδιο δράσης που πρέπει να  εμπλουτιστεί, να απλωθεί  παντού, να κλιμακωθεί με ενιαία δράση όλων των ταξικών δυνάμεων. Οι δράσεις αυτές πρέπει να  τείνουν στην οργάνωση Γενικής Απεργίας πριν ψηφιστούν τα προαπαιτούμενα στις 21 Ιουνίου.Τα Πρωτοβάθμια και το ΠΑΜΕ μαζί,  δείξανε στις 12 Ιανουαρίου  ότι το μπορούν, χωρίς ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Το μπορούν και τώρα. Για να ανοίξει ο δρόμος, για να επεξεργαστούν  οι ταξικές δυνάμεις  ,σε μια Πανελλαδική Συνέλευση Αγώνα, ένα σχέδιο δράσης για τη συνολική έξοδο από την κρίση, που απαιτεί πάλη για εργατική εξουσία και σοσιαλιστική αναδιοργάνωση της οικονομίας για την σωτηρία των λαϊκών μαζών. 

Γι’ αυτό όλοι στους δρόμους στις 30 Μάη ενάντια στην γραφειοκρατική-εργοδοτική φιέστα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και της «Κοινωνική Συμμαχία» τους. Στην Αθήνα να πραγματοποιήσουμε εργατική συγκέντρωση το μεσημέρι της Τετάρτης, έξω από τα γραφεία της ΓΣEE και πορεία στα γραφεία του ΣEB και στη Βουλή.

 

“Αξιολόγηση”, “επιτροπεία”, “έξοδος” και πτώση στον γκρεμό δεν είναι μονόδρομος μπορούμε και πρέπει να αποτρέψουμε την καταστροφή. 

Ή αυτοί ή εμείς!  Να οργανωθούμε, να δράσουμε, να νικήσουμε!

23/5/18 Παπαδημητρίου Σωτήρης.