Κι όμως ....

 Μπορούμε να το αποτρέψουμε !!!

"Χάνεται ο σημερινός άνθρωπος. Ο κόσμος, η εποχή μας, ο πολιτισμός μας.

 Καταποντιζόμαστε όπως η αρχαία εκείνη Ατλαντίδα που γράφει στον Τίμαιο ο Πλάτων.

Αυτά δε σας τα λέω εγώ, ο Δ. Λιαντίνης. Αυτά τα είπανε και τα γράψανε όλοι οι επιφανείς αιματολόγοι του πνεύματος από τον περασμένο κιόλας αιώνα. Ο Φριδερίκος Νίτσε, ο Ντοστογιέβσκι, ο Σπέγγλερ, ο Έλιοτ, ο Κάφκα, ο Φρόυντ, ο Τζόυς, ο δικός μας Καβάφης.

Σας κοιτώ και βλέπω να μην πιστεύετε αυτό που πιστεύουν. Ότι ήρθε η παρακμή και έρχεται και η πτώση του πολιτισμού μας. Σαν την παρακμή και την πτώση της Ρώμης που συμπαράσυρε μαζί της ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο.

Αλλά το να μην πιστεύετε, αυτό ακριβώς είναι η απόδειξη ότι η γοερή αυτή πρόταση είναι αληθινή. Οι κακές προφητείες της Κασσάνδρας βγαίνουν αληθινές, γιατί κανείς δεν τις πίστευε.

Η αιτία, που ο σύγχρονος κόσμος πεθαίνει είναι ότι έλειψε από τη ζωή μας η αίσθηση του τραγικού. Ξεχάσαμε τον ηρωικό μας αντίλογο με τις Ευμενίδες, που είπε ο Σεφέρης. Μας πήρε ο ύπνος, μας πήραν για πεθαμένους κι έφυγαν βρίζοντας τους θεούς που μας προστατεύουν.

Τι σημαίνει τραγικό, τι σημαίνει αίσθηση του τραγικού, λέει ο Δημήτρης Λιαντίνης;

Την αλήθεια αυτή τη διατύπωσε μαθηματικά ο Δημόκριτος:

Φυσικώς και αδιδάκτως ο άνθρωπος φεύγει μεν την αλγηδόνα, διώκει δε την ηδονήν.

Και εδώ είναι το δύσκολο. Ο άνθρωπος, προπαντός σήμερα, με το ευδαιμονιστικό ιδεώδες που τον κατακλύζει ζητά μόνο τη χαρά και αποστρέφει το πρόσωπό του στη λύπη. Με άλλα λόγια έγινε μισός και μισερός. Έγινε μονοσήμαντος, ανισόποδος και ανισοσκελής και ανισόρροπος. Έγινε μ’ ένα λόγο αφύσικος.

Μεταχειρίζεται μόνο το Είναι της φύσης και παροπλίζει το Μηδέν. Αποτέλεσμα ο πολιτισμός του, ο τρόπος της ζωής του δηλαδή, είναι της παρακμής και της αποσύνθεσης.

Είναι η λευχαιμία του σύγχρονου πολιτισμού που επισήμαναν εκείνοι οι επιφανείς αιματολόγοι που ανέφερα στην αρχή.

Η ευθύνη μας για τις μέλλουσες γενεές είναι ανυπολόγιστη. Γιατί με την παιδεία που δίνουμε στα παιδιά μας τους κρύβουμε συστηματικά την κακή όψη της φύσης και της ζωής.

Το αίσθημα του τραγικού το κρύψαμε στη σπηλιά όπως φυλάκισε ο Σίσυφος το θάνατο. Και αλίμονο στο Σίσυφο, όταν ψηλά από τον Όλυμπο θα αντιληφθούν οι θεοί την πονηριά του

Τα συμπτώματα της παρακμής και της κρίσης 

Πέθανε ο θεός σημαίνει πέθανε ο δάσκαλος.

Ποιος μας ακούει εμάς; Είμαστε σήμερα εδώ δάσκαλοι και τον καθένα από εσάς αύριο θα τον ακούνε 20 άτομα στο σχολείο του. Όταν εμφανίζεται στην τηλεόραση ο δημοσιογράφος, ο αμόρφωτος και ο ανεύθυνος, και απευθύνεται σε 2 εκατομμύρια. Αυτοί είναι οι δάσκαλοι, αυτοί διδάσκουν σήμερα, αυτοί διαμορφώνουν τη νέα αγωγή, διαμορφώνουν τις νέες γενεές.

Πέθανε το βιβλίο

Ποιος διαβάζει σήμερα βιβλία; Έχουμε την τηλεόραση και τα βλέπουμε όλα έτοιμα. Έχουμε το θέαμα και διασκεδάζουμε. Ξέρετε τι φοβερό κακό είναι αυτό για τον άνθρωπο;

Πού βρίσκεται το μυστικό του βιβλίου; Το μυστικό του βιβλίου είναι ότι διαβάζοντας μία σελίδα συνοδεύεσαι με την ανάγκη να μάθεις. Αυτό είναι που λέμε το πολιτικό σύνδρομο. Αυτό το στοιχείο έχει εξαφανιστεί από τα θεάματα και τα ακροάματα. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος μένει σε μία επιφάνεια, μία εντελώς επιπόλαιη ημιμάθεια.

Πέθανε ο ποιητής

Ο Γιώργος Σεφέρης αναφέρει χαρακτηριστικά μια φράση του Χαίλντερλιν (Φρήντριχ Χαίλντερλιν (1770-1843): “Κι οι ποιητές τί χρειάζονται σ’ έναν μικρόψυχο καιρό;” Σήμερα όλοι είμαστε ποιητές αλλά ποίηση δεν γίνεται. Χάθηκε ο ποιητής. Πέθανε ο ποιητής. “Τώρα που κανείς δεν πενθεί τα αηδόνια και όλοι γράφουν ποιήματα”, θα πει πολύ νωρίς ο Οδυσσέας Ελύτης.

Το άλλο πέθανε; Πέθανε ο έρωτας.

Αυτά τα πορνοβίντεο που βλέπουμε κάθε βράδυ για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους λόγους. Αυτό είναι το τραγούδι των Σειρήνων που το ακούγανε οι σύντροφοι [του Οδυσσέα] και γέμιζε από κάτω ο τόπος κόκαλα.

Που οδηγεί όλο αυτό; Πόσο τελικά εκφυλίζει τον άνθρωπο σε σχέση με αυτό το υπέροχο φαινόμενο, τον έρωτα;

Πέθανε το σώμα, ο αθλητισμός.

Τι είναι όλα αυτά τα πράγματα που βλέπουμε; Τα στάδια και τα γήπεδα και οι χουλιγκάνοι; Είναι παγκόσμιο το φαινόμενο. Δεν θυμίζει το Κολοσσαίο της Ρώμης; Για να ξεχνιέται ο άνθρωπος. ’Οπου και να πάτε ακούτε να συζητούν για ποδόσφαιρο: στα κουρεία, στα μαγαζιά, στα ταξί κ.τ.λ.

Αυτά είναι τα σημάδια που δείχνουν τα σημάδια που δείχνουν ότι πέθανε ο θεός.

Ο θεός δεν πέθανε. Ο άνθρωπος πεθαίνει."

(Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ)