Μια διδακτική ιστορία
" Όταν έφτασα στην Αγγλία, με πήγαν να δω το σπίτι που μου παρείχε η ομάδα.
Είχε κήπο, γκαράζ, γυαλιστερά πατώματα... και ησυχία.
Πολύ ησυχία.
Εγώ ερχόμουν από το Fuerte Apache, όπου κοιμόμασταν πέντε άτομα στο ίδιο δωμάτιο και οι πυροβολισμοί ήταν μέρος της νύχτας.
Δεν ήξερα τι σήμαινε να ζεις σε ησυχία.
Με τρόμαζε.
Μετά από λίγο καιρό, ζήτησα να μετακομίσω.
Πήγα σε μια φτωχότερη, πιο θορυβώδη γειτονιά, όπου οι γείτονες φώναζαν, μαγείρευαν στο πεζοδρόμιο και τα παιδιά έπαιζαν στο δρόμο.
Εκεί ένιωσα σαν στο σπίτι μου.
Δεν ονειρευόμαστε όλοι τα ίδια πράγματα.
Μερικοί από εμάς ονειρεύονται να επιστρέψουν σε αυτό που πραγματικά είναι."
Πηγή: Ιστορία παγκόσμιου ποδοσφαίρου
Pafsilipon: ΟΠΕΚΕΠΕ, καλάσνικοφ, εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, "μάσα" μέχρι δακρύων κλπ κλπ
Ασφαλώς και δεν ονειρευόμαστε όλοι τα ίδια πράγματα. Και μάλλον κάπως έτσι, κρατιέται μια στοιχειώδης ισορροπία. Που όσο πάει χαλάει δηλαδή, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου