Από τα βόδια της αυτάρκειας

Στα βόδια της σιωπής

Μια ακόμη, από τις πάρα πολλές, εξαιρετική ανάρτηση από το fb: 

Κοινός τόπος Βοιωτία - ώρα να μιλήσουμε

(πιέστε στα μπλε γράμματα, για να μπείτε απευθείας) 

Την παραθέτω αυτούσια. 

Απολαύστε την:

Από τα βόδια της αυτάρκεια, στα βόδια της σιωπής. 

Η Βοιωτία πήρε το όνομά της από τα «βόδια» – βοῦς, στην αρχαία ελληνική. Ήταν μια τιμητική αναφορά. Μια εύφορη γη, γεμάτη τροφή και αυτάρκεια. Τα βόδια ήταν σημάδι πλούτου, εργασίας, σύνδεσης με τη φύση. Πόσο ειρωνικό. Γιατί σήμερα, αν πεις «βόδι», δεν εννοείς τον αυτάρκη γεωργό. Εννοείς τον αργό, τον αμέτοχο, αυτόν που δεν παίρνει χαμπάρι. Τον υπνωτισμένο.

Και η σύγχρονη Βοιωτία, ας το πούμε καθαρά, έχει καταντήσει ακριβώς αυτό: ένα τεράστιο, σιωπηλό κοπάδι, ανάμεσα σε εργοστάσια, ρύπανση, καρκίνους και μαύρους καπνούς. Ένα βόδι δεμένο στην ίδια του τη γη, που τη σκάβουν άλλοι, τη δηλητηριάζουν άλλοι, την εμπορεύονται άλλοι — κι αυτό μασάει ακόμα, κοιτώντας τον ορίζοντα.

Η Βοιωτία δεν είναι πια τόπος παραγωγής. Είναι πεδίο δοκιμών. Εδώ έκαψαν πρώτοι RDF/SRF. Εδώ μελέτησαν την ανοχή των κατοίκων στην κόκκινη σκόνη,λάσπη , στην ραδιενέργεια, στις διοξίνες. Εδώ δεν έγινε ποτέ μελέτη φέρουσας ικανότητας – γιατί ποιος ασχολείται με βόδια;

Οι Μυτιληναίοι, οι ΤΕΡΝΑ, οι Μεσόγειοι, οι AKTOR, οι ΔΕΗ, έχουν σχέδιο. Σου βάζουν εργοστάσια, σου καίνε σκουπίδια, σου φυτεύουν ανεμογεννήτριες, σου ρίχνουν κι ένα event “εταιρικής κοινωνικής ευθύνης” – κι εσύ βόδι, να λες και «ευχαριστώ»

Ξέρετε τι λόγο έχουν οι πολίτες; Κανέναν. Οι δήμοι έχουν συμβουλευτικό ρόλο. Ή διαγωνίζονται στο τι θα λάβουν ,αγνοώντας το σημαντικότερο αγαθό που είναι η υγεία των κατοίκων τους. Οι περιφέρειες δεν μπορούν να μπλοκάρουν έργα. Βασικά ούτε που θέλουν. Ανάπτυξη πασει θυσια! 

Η δημοκρατία τελειώνει εκεί που αρχίζουν τα συμφέροντα. Και στη Βοιωτία, αυτά δεν έχουν ούτε ταβάνι, ούτε φίλτρο, ούτε ντροπή.

Και γιατί δε μιλάμε;

Γιατί κοιτάμε τη δουλίτσα μας. Γιατί έχουμε παιδί φοιτητή στην Αθήνα, και το ψωμί δεν βγαίνει με τα ιδανικά. Γιατί φοβόμαστε. Γιατί κάπου μέσα μας το βόδι έχει φωλιάσει. Μασάμε, περιμένουμε, βρίζουμε στο καφενείο και κοιτάμε αλλού.

Και, ναι — όπως στον Πελοποννησιακό Πόλεμο όπως λέγεται οι Βοιωτοί αργούσαν να αποφασίσουν, έτσι και σήμερα. Μας κλέβουν τον αέρα, το νερό, το μέλλον. Κι εμείς εδώ δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την ανάπτυξη από την απομύζηση ενός τοπου . 

Πλέον τόπος μας αλλάζει κάθε μέρα προς μια κατεύθυνση που δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε.. Δεν μπορούμε να είμαστε άλλο «βόδια» .Αλλά αν δεν ξυπνήσουμε, θα είμαστε για πάντα. Θα μας βλέπουν από τα drones τους, θα ρυθμίζουν από μακριά το ρεύμα, τη ρύπανση, την ανοχή μας, και θα λένε: «Βόδια είναι. Δεν μιλάνε».

Το ερώτημα δεν είναι ποιος φταίει. Το ξέρουμε.

Το ερώτημα είναι: θα συνεχίσουμε να λεγόμαστε Βοιωτοί γιατί κάποτε είχαμε βόδια; Ή γιατί τώρα δεχόμαστε να είμαστε βόδια;