Οι ΗΠΑ πρέπει να χάσουν,

Γιατί μόνο έτσι η ανθρωπότητα μπορεί να ανασάνει.

Η απολογία ενός …Πουτινικού

Ένα εκπληκτικό άρθρο 

από τον Βασίλη Καζάκο

 και το antapocrisis.gr

Ήμουν 6 χρόνων όταν κατά λάθος και από… «γονική αμέλεια» είδα ένα τηλεοπτικό «ρεπορτάζ» που υπερθεματίζοντας για το δίκαιο της αμερικανικής εισβολής κατά τον 1ο πόλεμο του κόλπου, «αποκάλυπτε» τη φρίκη που σκορπούσαν οι ιρακινές δυνάμεις στο Κουβέιτ. 

Αναπαρήγαγε την κατάθεση της Nayirah, ενός 15χρονου κοριτσιού-εθελόντρια νοσοκόμα στο νοσοκομείο Alldar, που είχε μόλις δραπετεύσει από τη φρίκη των συγκρούσεων. Και που στις 10 Οκτωβρίου του 1990, κατέθετε στη Συνέλευση του Αμερικανικού Κογκρέσου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ότι είδε με τα μάτια της Ιρακινούς στρατιώτες να εισβάλουν στη μονάδα νεογνών του νοσοκομείου της, να σκοτώνουν και να πετούν δεκάδες αβοήθητα νεογνά στο πάτωμα, κλέβοντας τις θερμοκοιτίδες τους. Ήταν ότι πιο αποτρόπαιο μπορούσα να διανοηθώ ποτέ…

Η «αμέλεια» αποκαταστάθηκε, μου έκοψαν μαχαίρι την τηλεόραση κι έτσι δυστυχώς δεν έμαθα για καιρό ότι μόλις 2 χρόνια αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι η Nayirah al-Sabah δεν ήταν εθελόντρια-νοσοκόμα αλλά κόρη του Saud al-Sabah, πρέσβη του Κουβέιτ στις ΗΠΑ. Η «μαρτυρία» της δεν ήταν μαρτυρία αλλά στημένη κατάθεση από την Hill & Knowlton για λογαριασμό της κυβέρνησης του Κουβέιτ, στα πλαίσια της καμπάνιας «Πολίτες για την Ελευθερία του Κουβέιτ». Τουλάχιστον ήταν πράγματι 15 ετών.

Ήμουν 19 χρόνων, όταν πλέον παρακολουθούσα… νόμιμα, την κάλυψη της 2ης εισβολής των Νατοϊκών στο Ιράκ. Η τηλεοπτική εικόνα που ανακαλώ -ή που σωστότερα μου είχε επιβληθεί- είναι ότι είχαμε να κάνουμε με τον πιο «έξυπνο» πόλεμο που είχε δει μέχρι τότε ο πλανήτης, κάτι σαν video-game. «Έξυπνη» επιλογή στόχων, «έξυπνα» όπλα, «έξυπνες» βόμβες, τεράστιο βεληνεκές, ανίκητος επιτιθέμενος που πατάει ένα πλήκτρο μερικές χιλιάδες μίλια μακριά και πλήττει μαύρες φιγούρες σε λευκό φόντο, όπως αποδεικνυόταν με live παραδείγματα από εικόνες θερμικών καμερών και δορυφορικών πλατφορμών. Αυτή τη φορά, οι μαθημένες στον εξ’ αποστάσεως πόλεμο ΗΠΑ (τις πρώτες 42 μέρες της επιχείρησης «Καταιγίδα της Ερήμου» είχαν ριφθεί 88.500 τόνοι βομβών), θα περιόριζαν εντελώς τις απώλειες αμάχων.

Εκείνη τη φορά έμαθα σύντομα ότι μόνο κατά την πρώτη φάση της εισβολής, από τις 19 Μάρτη έως τις 20 Απρίλη, μόλις τον πρώτο μήνα δηλαδή, οι νεκροί Ιρακινοί ήταν -σύμφωνα με τις μετριοπαθέστερες καταγραφές της «Συμμαχίας των Προθύμων»- 10.000 ένοπλοι και 4.000 άμαχοι, πολλοί παρατηρητές μιλούν για πάνω από 30.000 απώλειες. Ας θυμηθεί κανείς ότι η «επίσημη απόσυρση» των Αμερικανών ήρθε 8 ολόκληρα χρόνια μετά από αυτόν το μήνα.

Τι νόημα έχουν τα παραπάνω τη στιγμή που η Ρωσία πολιορκεί το Κίεβο; Να αντιπαραθέσει τις εκατόμβες των νεκρών της σύγχρονης ιστορίας των Νατοϊκών πολέμων με τις εκατοντάδες των νεκρών -μέχρι τώρα- του πολέμου της Ουκρανίας; Όχι. Με τις χιλιάδες των δολοφονημένων Ρώσων και ρωσόφωνων της Ανατολικής Ουκρανίας από το 2014 μέχρι σήμερα; Επίσης όχι. Η ζωή για εμάς έχει αυταξία. Ούτε ένας νεκρός, ούτε ένας πρόσφυγας δε θα είναι ποτέ δικαιολογημένη «παράπλευρη απώλεια».

Τον Απρίλιο του 1999, το ΝΑΤΟ αξιολογεί το κτήριο Τηλεπικοινωνιών του RTS στη Γιουγκοσλαβία ως μέρος της προπαγανδιστικής μηχανής του Μιλόσεβιτς και το βομβαρδίζει χωρίς καμιά προειδοποίηση, δολοφονώντας 16 άμαχους-εργαζόμενους. Μόλις πριν λίγες ώρες, οι Ρώσοι αξιολογούν τον πύργο τηλεπικοινωνιών στο Κίεβο ως στρατηγικό στόχο. Ώρες πριν το ανακοινώνουν. Αναμεταδίδονται από ρωσικά ηλεκτρονικά μέσα μηνύματα που καλούν τους πολίτες που μένουν κοντά να απομακρυνθούν. 5 νεκροί από την επίθεση – άγνωστο προς το παρόν εάν ήταν ένοπλοι ή όχι.

Τι νόημα έχει το παραπάνω όταν άνθρωποι στριμώχνονται στα καταφύγια; Να αναδείξει μια ιδιότυπη «ηθική του πολέμου» που ήταν ξεχασμένη για πολλά χρόνια; Όχι. Η ηθική του πολέμου δεν αφορά κανέναν από όσους δεν τον προκάλεσαν, δεν επιθυμούν τη συνέχισή του, δεν κερδίζουν από αυτόν.

Όμως η πραγματικότητα βοά. Μια ολόκληρη γενιά που σήμερα παρακολουθεί από τα μέσα –έστω διαφορετικά μέσα από αυτά που παρακολουθούσα 30 χρόνια πριν- διαμορφώνει άποψη που αφορά τόσο τον πόλεμο όσο και την ειρήνη.

Μαθαίνει από τα ελληνικά ΜΜΕ ότι η ομιλία του ακροδεξιού ανθρώπου των ΗΠΑ Ζελέσνι στο ευρωκοινοβούλιο είναι ισοδύναμη ως εικόνα με την ομιλία του Γκεβάρα στην Τριηπειρωτική.

Μαθαίνει ότι είναι δείγμα αποτυχίας της επίθεσης να μην καταλαμβάνεται μια χώρα με την έκταση της Γαλλίας μέσα σε 3 ημέρες και σίγουρα αυτό υποδηλώνει λυσσαλέα αντίσταση από τον αμυνόμενο – ακόμη κι αν δεν είχε διακηρυχθεί ποτέ κάτι τέτοιο ως στόχος από τον επιτιθέμενο.

Μαθαίνει ότι η απαγόρευση πώλησης και μετακίνησης κεφαλαίων ξένων επενδυτών εκτός χώρας σε καιρό πολέμου, είναι παράλογο, μέτρο κομμουνιστικής εκτροπής, σημάδι πανικού και προμήνυμα κατάρρευσης.

Μαθαίνει ότι το «αντάρτικο» και η υπεράσπιση των πάτριων εδαφών, είναι ηθικό να γίνεται από έναν κονιορτό φασιστών, ακροδεξιών, σωματεμπόρων  και εμπόρων όπλων, μισθοφόρων και ξένων πρακτόρων, χρηματοδοτούμενο από τον εσμό νεόκοπων ολιγαρχών και φιλοδυτικών και εξοπλιζόμενο αδρά από την αμαρτωλή Δύση.

Μαθαίνει ότι η ρωσική αντίδραση στη Νατοϊκή περικύκλωση είναι λογικό να τιμωρηθεί με διεθνή αποκλεισμό στα πεδία του πολιτισμού και του αθλητισμού την ώρα που οι χιτλερικοί το 1936 διοργάνωναν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με τον Χίτλερ να παρακολουθεί από τις κερκίδες του Ολυμπιακού Σταδίου του Βερολίνου τον έγχρωμο Τζέσε Όουενς να κερδίζει 4 χρυσά μετάλλια.

Μαθαίνει ότι δεν έχει σημασία το αν βομβαρδίζεις ή αν βομβαρδίζεσαι για να αποκλειστείς από τις αθλητικές διοργανώσεις. 

Το κριτήριο δεν είναι αν είσαι επιτιθέμενος ή αμυνόμενος.

Το κριτήριο είναι αν είσαι ενάντια στους Αμερικάνους ή όχι. 

Το 1999 αποκλείονταν οι Σέρβοι – οι αμυνόμενοι, σήμερα οι Ρώσοι – οι εισβολείς. 

Την ίδια στιγμή οι Ισραηλινοί φονιάδες αγωνίζονται παντού κανονικότατα και ένα πανό “Free Palestine” σε ευρωπαϊκό αγώνα ποδοσφαίρου, τιμωρείται με πρόστιμο και αποκλεισμό. Αλλά όχι το πανό «Stand with Ukraine” – αυτό προκαλεί ρίγη συγκίνησης και ενθουσιασμού.

Μαθαίνει -δια στόματος Άννας Διαμαντοπούλου- ότι η Γερμανία έχει κάποια «ηθική υποχρέωση απέναντι στην ιστορία της να πρωτοστατήσει στις πιο βαριές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας». Από πού απορρέει αυτή η ηθική υποχρέωση αλήθεια; Τι ακριβώς συνέβη κατά το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο και ήρθε η ώρα να ξεπληρωθεί;

Μαθαίνει ότι «ορθόδοξες βόμβες, σκότωσαν ορθόδοξους ομογενείς» ακόμη και αν φαίνεται ότι τελικά στο Σαρτανά δεν επιχειρούσαν ρωσικές δυνάμεις, ακόμη και αν μαρτυρίες από τη Μαριούπολη αναφέρουν ότι το ναζιστικό τάγμα Αζόφ δρα ανεξέλεγκτα. Ακόμη και αν η ίδια η ανακοίνωση του ελληνικού προξενείου κάνει λόγο για «ομάδες που μπορεί να εμποδίσουν την έξοδο αμάχων»,παραδεχόμενη ότι ο κίνδυνος βρίσκεται στο ακροδεξιό παρακράτος που έστησε η ουκρανική κυβέρνηση.

Μαθαίνει ότι η αποστολή όπλων ισοδυναμεί με ανθρωπιστική βοήθεια και ότι αποτελεσματική και υπεύθυνη αντιπολίτευση είναι να εκφράζεις τον «προβληματισμό» σου (sic) για την αποστολή των όπλων αυτών.

Μαθαίνει τέλος ότι ΚΑΝΕΙΣ μα ΚΑΝΕΙΣ από το χώρο των ΜΜΕ δε θα λογοδοτήσει για τις εκατοντάδες κατασκευασμένα βίντεο από τα ατυχήματα στο ΜΕΤΡΟ της Ρώμης, από σεισμούς, λιμούς, και καταποντισμούς που όλα χρεώνονται στη ρωσική εισβολή, από άλλες, παλιότερες συρράξεις που εμφανίζονται ως τωρινές, για τις εικόνες του «πρώτου νεκρού του πολέμου» που παραμένει ο ίδιος (πεθαίνει και ανασταίνεται) στους τελευταίους 3 πολέμους, για τις εικόνες του Ουκρανού πατέρα που τελικά ήταν Ρώσος πατέρας. Θα ήταν αναμενόμενο αυτά να παράγονται ως προπαγάνδα από τις αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά αναπαράγονται από την εγχώρια συμμορία, που είναι ακριβή στα πίτουρα και φτηνή στο αλεύρι, που κλαίει και οδύρεται για τους ήρωες της Ουκρανίας αλλά ξεχνάει βολικά την Κύπρο που «κείται μακράν».

Από σήμερα έχω έναν ακόμη λόγο να νιώθω αποστροφή για την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ και των ευρωατλαντιστών: το ότι ελπίζω αυτός ο πόλεμος να τελειώσει όσο το δυνατό πιο γρήγορα και με όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες, αλλά όχι με την επικράτηση της πιο επικίνδυνης και επιθετικής υπερδύναμης, που έχει βάψει στο αίμα δεκάδες χώρες του πλανήτη, που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις κατά το δοκούν, που οργανώνει πραξικοπήματα και περικυκλώνει απειλητικά τους αντιπάλους της, που εξαπολύει την προπαγάνδα του μίσους σε όσους δεν την αναγνωρίζουν ως ηγεμόνα τους. Οι ΗΠΑ πρέπει να χάσουν, γιατί μόνο έτσι η ανθρωπότητα μπορεί να ανασάνει.

Το να αισθάνεται κάποιος άνθρωπος σήμερα έτσι, τον κάνει στόχο μιας απόλυτης μηχανής προπαγάνδας. Αλλά μέσα σε αυτό το τσουνάμι ψεμάτων, συκοφαντιών, μακαρθισμού, κυνηγιού μαγισσών, αντιρωσικού παροξυσμού, δεν μπορώ να ξεχάσω σε τι κόσμο ζούμε. Δεν μπορώ να διαγράψω τα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας που διαπράττονται εδώ και τρεις δεκαετίες, ακόμα κι αν οι εγκληματίες παριστάνουν τους τιμητές.

Με κάνει αυτό Πουτινικό;

Δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα σε αυτή τη ζωή.

😃