Ξημέρωσε πριν ώρες ...

 .... και όμως φως δεν απλώνεται.

Γράφει η: Έφη Κεραμή

Αρθρογράφος - Συγγραφέας

Μόναχο, Γερμανία

Κάτι λυσσασμένα σκυλιά γυρνούν στους δρόμους, 

να κυνηγήσουν κανένα παιδί 

που έχει ακόμα λίγη ανεμελιά μέσα του και τόλμη για ζωή. 

Και εμείς κοιτάζουμε μόνο, 

αν θα τους ξεφύγει.

Κοιτάμε σαστισμένοι, 

σαν μαρμαρωμένα πλάσματα, ακίνητοι όλοι, 

που δεν τολμούν 

λέξη να αρθρώσουν.

Κρατάμε την ανάσα μην κάνει θόρυβο η πνοή μας, 

αντί να φωνάξουμε :

- Άσε ήσυχο ρε το κορίτσι,

- Άφησε το αγόρι να ζήσει. 

Είναι παιδιά ακόμα, ρε !

Μα όχι, 

εκεί θα χτυπήσουν ξανά.

Το μέλλον .

Να μην έχει ελπίδα καμία ο λαός , 

αν δεν ονειρευτούν και δεν ερωτευτούν οι νέοι μας.

Δεν είμαστε στα χρόνια της χολέρας και χωλαίνει η ανθρωπότητα, 

γιατί νοσεί ο νους.

Μαυρίζουν ψυχές και πνεύμα αιώνων, 

καταρρίπτουν αξίες, εξαθλιώνουν πατρίδες 

και οικονομίες 

και εμείς, 

σκυφτά κεφάλια μισοκρυμμένα σε υφάσματα.

Δε μπήκαμε μπροστά από τα παιδιά σαν άξιοι οδηγοί, 

παρά τα τραβάμε από την μπλούζα πισώπλατα, 

να τα κρατήσουμε πίσω , ακίνητα και αυτά μαζί με εμάς, που σκούριασε η σκέψη μας και έμεινε φυλακισμένη .

Μια υπέροχη σονάτα εξευτελισμού.

Να μας σπείρουν την διχόνοια ξανά. 

Μπήκε το τρωκτικό της αμφισβήτησης μέσα και μας ροκανίζει τον εγκέφαλο.

"Και αν ; 

Και αν κάνω εγώ κακό σε κάποιον;

Και αν μπορέσω να σώσω, έστω έναν;

Αν έχουν οι άλλοι δίκιο;

Αν έχω εγώ; " 

Αυτή η αμφιβολία μέσα σου , ξέρεις καλά για ποια μιλάω.

Γιατί κατακλύζεται το μυαλό σου από εικόνες.

Όχι όμως αλήθειες, είναι εικόνες που κάποιοι σου πλασάρουν, 

έτσι σε καθήλωσαν.

Εδώ και δεκαετίες άνθρωπε.

Ο φόβος σπαρτός εκεί που χρειάζεται, όταν χρειάζεται, 

όσο χρειάζεται και λίγο παραπάνω, έτσι για να έχεις απόθεμα. 

Μεθοδευμένη απάτη μυαλού, μέσω οφθαλμών.

Ξέρεις όμως γιατί είναι απάτη;

Γιατί όλα αυτά που βλέπεις τώρα, υπήρχαν πάντα γύρω σου, μόνο που δεν τα έβλεπες.

Δουλειά μέχρι εδώ μεθοδευμένη. 

Κοιτούσες απλά την καλοπέραση και το εφήμερο 

και δεν τα έβλεπες.

Έβλεπες ταινίες από την ζωή σου και δεν κατάλαβες ότι άλλος είναι ο σκηνοθέτης, 

που σου δίνει το σενάριο.

Εσύ μόνο παίζεις, νομίζεις ότι είσαι πρωταγωνιστής ενώ είσαι κομπάρσος.

Φτιάξε επιτέλους κάτι δικό σου. 

Δώσε ελπίδα στα παιδιά , 

δώσε αλήθεια και γνώση.

Μην τα κλείνεις στην δική σου φυλακή και προσθέτεις επιπλέον κάγκελα για να αποφύγεις να σταθείς όρθιος και να τους ανοίξεις δρόμο. 

Προστάτευε τους ευάλωτους, αλλά άφησε όσους πρέπει και μπορούν να ζήσουν.

Χωρίς φόβο, χωρίς μοναξιά. 

Ένα μόνο είναι αδιαπραγμάτευτο, η ζωή !!!

Πάντα συνεχίζει και δεν θέλει την έγκριση κανενός...

Δικαίωμα ζωής, 

τα παιδιά, η ελευθερία, το όνειρο, η ελπίδα, ο έρωτας, η δημοκρατία. 💕

Καλημέρα αγαπημένοι μου άγνωστοι και μη 💕

-Έφη Κεραμή-