«Δεν είναι αρκετό να πετύχεις εσύ. Πρέπει και οι άλλοι να αποτύχουν».

Πέτυχε ο Τσίπρας στο "Μακεδονικό" : 

Δόξα σοι ο Θεός !!! 

Τόλμησε να ανοίξει το Μακεδονικό που κάνει τζιζ. Και το έκλεισε. Είχε πολλά όπλα από το παρελθόν. Είχε τύχη και πέντε συνεπείς συμμάχους. Και έπεσε σε αδύναμους αντιπάλους, που δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν πειστικά γιατί πολέμησαν σήμερα όσα οι ίδιοι επιδίωξαν στο παρελθόν. 

Στις αρχές του 2015, το πρώτο διάστημα της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα, κυκλοφόρησε στη δημοσιογραφική πιάτσα μια πρώτη αποτίμηση που έκανε ο Κώστας Καραμανλής με μια φράση πέντε λέξεων: «Καλά τα πάει ο μικρός».

  Μόνο στο υποκείμενο της πρότασης («ο μικρός») έπεσε μέσα. Ο Τσίπρας ήταν μικρός και στην ηλικία και στα πρωθυπουργικά καθήκοντα. Στο ρήμα («τα πάει») και στο επίρρημα («καλά») ο Καραμανλής έπεσε τότε έξω.

Τίποτα δεν πήγαινε καλά.  Ο Τσίπρας είχε στην κυβέρνηση τον Βαρουφάκη, που δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με κανέναν στην Ευρώπη. Ο ίδιος πελαγοδρομούσε μεταξύ λεονταρισμών και ψευδαισθήσεων.

Η χώρα βρισκόταν με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω από την ευρωζώνη, χωρίς συμμάχους (πλην Ολάντ και Γιούνκερ). Ολα αυτά διορθώθηκαν το καλοκαίρι. Ο Τσίπρας έκανε την στροφή προς τον ρεαλισμό, την περίφημη κωλοτούμπα, έκανε νέες εκλογές, τις κέρδισε, απαλλάχθηκε από τις ψευδαισθήσεις και η χώρα απέφυγε τον γκρεμό. Ευτυχώς! Η συνέχεια είναι γνωστή.

Γιατί τα θυμίζουμε όλα αυτά; Γιατί  τις προάλλες, πριν ψηφιστεί η Συμφωνία των Πρεσπών από την Βουλή, ο Καραμανλής έκανε μια σύντομη δήλωση, για να μας πει ότι η κριτική της ΝΔ στην Συμφωνία αυτή «είναι ισχυρή και πλήρως τεκμηριωμένη». Δηλαδή ο ίδιος άνθρωπος το 2015 έβλεπε ότι ο Τσίπρας «τα πάει καλά», ενώ τα είχε κάνει μπάχαλο. Και σήμερα, που λύνει το Μακεδονικό, ψελλίζει μια κοινοτοπία  σαν, ήπιος έστω, κομματάρχης.

Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα που αντιμετώπισε σύσσωμη η αντιπολίτευση (πλην πέντε θαρραλέων βουλευτών –εδώ), οχυρωνόμενη πίσω από  αδύναμη επιχειρηματολογία και αρνούμενη ακόμα και τα προφανή,  τα οποία δικές της κυβερνήσεις επιδίωκαν εδώ και 25 χρόνια.

Τώρα που η Συμφωνία ψηφίστηκε, οι «πολεμιστές» αναπαύονται και τα πάθη καταλαγιάζουν, ας παραδεχτούμε το αυτονόητο: Ναι, ο «μικρός» τα κατάφερε. Εδωσε μια λύση σε ένα χρονίζον πρόβλημα, στο οποίο είχαν αποτύχει οι προκάτοχοί του. Γιατί συνέβη αυτό; Διότι διέθετε τουλάχιστον τα δύο (από τα τρία) «Τ» της επιτυχίας, όπως τα έχει ορίσει ο Ελύτης: Τόλμη και Τύχη.

 1. Ο Τσίπρας τόλμησε να ανοίξει ένα θέμα που «κάνει τζιζ». Πού στο παρελθόν έριξε μια κυβέρνηση (και η σημερινή έφτασε «στο αμήν»). Πού το απέφευγαν κυβερνήσεις και πρωθυπουργοί με απόλυτες (και θηριώδεις) κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Θέλει, όπως και να το κάνουμε, τόλμη να ανοίγεις ένα τέτοιο θέμα, όταν ξέρεις ότι ο συνεταίρός σου θα βγει στα κεραμίδια, γιατί είναι γι’ αυτόν θέμα (πολιτικής) ζωής και θανάτου.

2. Oμως, ο Τσίπρας είχε και πολλή τύχη. Διότι:

-Η συγκυρία ήταν πολύ ευνοϊκή. Πρωτίστως, διότι στην άλλη πλευρά υπάρχει κυβέρνηση που κατάφερε να αφήσει πίσω της τον γελοίο «μακεδονισμό» του παρελθόντος. Δεν θα αρκούσαν μόνο οι πιέσεις του διεθνούς παράγοντα. Και στο παρελθόν οι ξένοι πίεζαν, αλλά οι εθνικιστές του Γκρουέφκσι δεν υποχώρησαν.

-Υπήρχε καλός «εξοπλισμός» από το παρελθόν, τον οποίο εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο. Ο,τι επιδίωκαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις (αλλαγή ονόματος, συμβόλων, Συντάγματος) έγινε πράξη με την Συμφωνία των Πρεσπών.

– Η αντιπολίτευση έχασε την μπάλα κάτω από τα πόδια της. Τα βίντεο με τις εκκλήσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη υπέρ της λύσης με σύνθετη ονομασία έκαναν θραύση στο Διαδίκτυο. Και αποδυνάμωσαν  την άρνηση της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ, της οποίας ηγείται ο γιος του (ειρωνεία της Ιστορίας). Στο άλλο (άλλοτε κυβερνητικό) κόμμα της αντιπολίτευσης, το ΚΙΝΑΛ, η ηγεσία του πάσχιζε να κρατήσει σιωπηλούς όσους είναι υπέρ της λύσης. Και, τελικά, το μόνο που «κατάφερε» ήταν να διαλύσει τον πολυκομματικό χαρακτήρα του και επανέρχεται οσονούπω στο «μόνο ΠΑΣΟΚ».

-Υπήρχαν στη Βουλή οι πέντε βουλευτές που προαναφέραμε, οι οποίοι δεν δέχτηκαν να ρεζιλευτούν ακυρώνοντας τον ορθολογισμό, με βάση τον οποίο πολιτεύθηκαν μέχρι τώρα στο θέμα αυτό. Χωρίς αυτούς η Συμφωνία θα είχε πάει περίπατο, o Tσίπρας για βρούβες και η χώρα θα έτρεχε να μαζεύει διεθνώς τα κομμάτια της. Όλα αυτά αποφεύχθηκαν.

Τα κατάφερε, λοιπόν, ο Τσίπρας. Ευτυχώς. Επέδειξε τόλμη, είχε τύχη,  έπεσε και σε αδύναμους αντιπάλους.  Και όλα του ήρθαν… δεξιά! Στην περίπτωσή του ισχύει αυτό που έχει πει ο αμερικανός συγγραφέας Γκορ Βιντάλ: 

«Δεν είναι αρκετό να πετύχεις εσύ. Πρέπει και οι άλλοι να αποτύχουν».