Σαν βγεις στον πηγαιμό

Για την Αράχωβα 

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Αράχωβα,

Μην εύχεσαι! Θα ειν' αμάζευτα τα σκουπίδια

Τους Σταθογόνας και τους ψηλούς,

τον θυμωμένο Σπενς μη φοβάσαι,

τέτοιους στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Ποτέ τους Σταθογόνας και τους ψηλούς,

τον θυμωμένο Σπενς δεν θα συναντήσεις! 

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι

που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε σοκάκια πρωτοϊδωμένα·

να σταματήσεις σ’ εμπορεία τοπικά,

και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,

φορμαελα και χυλοπίτες, κρασι κι έβενους,

και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

Πάντα στον νου σου να ‘χεις την παλιά Αράχωβα .

Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.

Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι σου διόλου.

Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·

και γέρος πια ν’ αράξεις στο γερό πλάτανο,

πλούσιος με εμπειρίες, απ όσα έμαθες στον δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Αράχωβα.

Η Αράχωβα σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θα ‘βγαινες στον δρόμο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν υποβαθμισμενη την βρεις, η Αράχωβα δεν σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες οι συμμορίες τι σημαίνουν.......